نقش آموزش تلفیقی در پویاسازی محیطهای علمی و آموزشی

توسعه روزافزون تکنولوژی های ارتباطاتی مانند اینترنت، شبکه ها و پلتفرم های مختلف آموزشی به ویژه در ایام همه گیری کرونا سبب ایجاد تحولی بنیادین در آموزش های کلاسیک و مکمل مربوطه شده است. در کنار مزایا و محدودیت های آموزش حضوری، برخی مزایای آموزش مجازی و الکترونیکی در مدت کرونا شامل آشنایی سریع با تکنولوژی های نوین در آموزش برای اساتید، معلمان، دانش آموزان و دانشجویان، توسعه نسبتا مناسب زیرساخت های آموزش مجازی به دلیل گذار سریع آموزش حضوری به آموزش مجازی و گذار از فرهنگ آموزش سنتی مبتنی بر کتاب و جزوه به تهیه مواد آموزشی چند رسانه ای قابل ضبط، ثبت و نشر بودند. همچنین از معایب آموزش مجازی می توان به حضور کم رونق و بی خاصیت بعضی شرکت کنندگان، امکان اشتراک گذاری سریع اطلاعات، فریب و تقلب اشاره کرد. در مرور و بررسی برخی مقالات بین المللی مرتبط با تجربیات آموزش مجازی به مزایایی مانند انعطاف پذیری و راحتی کلاس های آنلاین، افزایش مهارت زبان های خارجی در استفاده صحیح از منابع دیجیتال و معایبی مانند عدم دسترسی یکسان دانشجویان به اینترنت با سرعت و پهنای باند مناسب، مشکلات اقتصادی تهیه وسایل آموزش آنلاین و حتی خرید اینترنت اشاره شده است. مطالعات انجام شده در زمینه آموزش های مجازی نشان می دهند که ترکیبی از آموزش های آنلاین و حضوری از نظر اجتماعی مفید بوده و هیچ یک از این روش ها احتمالا تحت رقابت حذف نمی شوند. بنابراین محیط های آموزشی و دانشگاهی می توانند انعطاف پذیر باشند و اهداف راهبردی خود را متناسب با محیط و بازار کار انتخاب کنند. همچنین وبینارها و آموزش های آنلاین، مکمل های مناسبی برای یادگیری حضوری چهره به چهره به ویژه زمانی که نیازمند انعطاف-پذیری مکانی و زمانی است، می باشند.

Keywords:

آموزش سنتی , آموزش الکترونیکی , آموزش تلفیقی , انعطاف پذیری مکانی و زمانی.