جواد حسینی - دانشجوی دکتری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان، خوراسگان، ایران

کاهش منابع آب و افزایش تقاضای آن به ویژه در مناطق خشک باعث ایجاد بحرانهای آبی شده که شیوههای سنتی مدیریت و برنامه ریزی منابع آبی برای پرداختن به این مسئله کارآمد نیست . در این بین رویکرد آیندهنگاری در برنامه ریزی شهر حساس به آب، رویکرد نوینی است که موجب افزایش اثربخشی برنامه ها و سیاست های شهری می گردد. شهر مشهد به عنوان یکی از شهرهای کلیدی کشور، نمونه موردی این پژوهش می باشد. هدف اصلی پژوهش حاضر دستیابی به برنامه استراتژیک شهر حساس به آب مشهد است . به منظور مشارکت و نظرسنجی ذینفعان و ذینفوذان پرسشنامه پژوهش تدوین شد. جامعه آماری آن تمام متخصصین و صاحب نظران و انتخاب نمونه بر اساس قاعده بارکلای تعداد ۵۰ نمونه می باشد. دادههای موردنیاز پژوهش از دادههای میدانی و اسناد کتابخانه ای به دست آمده است . تحلیل اولیه دادهها با روش معادلات ساختاری در نرمافزار Smart PLS انجام شده و پس از شناسایی عوامل اثرگذار در آینده نگاری برنامه استراتژیک شهر حساس به آب مشهد، عوامل کلیدی مورد ارزیابی قرار گرفتند. در نهایت پس از شناسایی امکانات و محدودیت های شهر مشهد با استفاده از مدل SWOT، راهبردها و سیاست های پژوهش تدوین شده است . نتایج پژوهش نشان داده است که شکاف قابل توجهی بین وضعیت فعلی تا دستیابی به برنامه استراتژیک شهر حساس به آب مشهد برای رسیدن به شرایط مطلوب وجود دارد؛ همچنین رشد طبیعی جمعیت شهر مشهد، توسعه کالبدی شهر و مهاجرت از روستاهای اطراف به شهر مشهد از مهم ترین متغیرهای اثرگذار بر آینده نگاری برنامه استراتژیک شهر حساس به آب مشهد می باشند.

حساس به آب، آینده نگاری، استراتژیک ، شهر مشهد