حسین ملکی طولابی - دانشجوی دکتری، گروه مهندسی عمران، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
سیدعظیم حسینی - دانشیار، گروه مهندسی عمران، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
لیلا حاج نجفی - استادیار، گروه مهندسی عمران، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

باتوجه به اهمیت جاده ها و بزرگراه ها به عنوان یک عضو حیاتی از اقتصاد کشورها که برای جابه جایی مسافر و کالا مورداستفاده قرار می گیرند، مسئله نگهداری و مدیریت آن ها همواره یکی از مهم ترین و بنیادی ترین اصول زیربنایی کشورها است. کاربرد آسفالت های حفاظتی به عنوان یک اقدام پیشگیرانه در تعمیر و نگهداری روسازی ها در ایران و جهان به شکل قابل چشمگیری رواج یافته است. در عصر حاضر، یکی از مشکلات بزرگ زیست محیطی ایجاد شده، تولید قابل توجهی ضایعات ساختمانی (CW) می باشد. استفاده از CW قابل بازیافت در روسازی ها می تواند به حفظ مواد تجدیدناپذیر و درعین حال کاهش مشکلات زیست محیطی کمک کند. هدف اصلی این مطالعه، بررسی به کارگیری پودربتن بازیافتی ضایعات ساختمانی (RWCP) در طرح اختلاط آسفالت حفاظتی لایه نازک (اسلاری سیل) در مقایسه با فیلر معدنی (MF) است. برای این منظور آزمایش های چسبندگی مرطوب، سایش در شرایط مرطوب، بارگذاری چرخ - جابه جایی و بارگذاری چرخ - چسبندگی ماسه در پنج ترکیب مختلف شامل RWCP۰+MF۱۰۰، RWCP۲۵+MF۷۵، RWCP۵۰+MF۵۰، RWCP۷۵+MF۲۵ و RWCP۱۰۰+MF۰، بر اساس وزن کل فیلر انجام شده است و در ادامه با استفاده از شبکه های عصبی مصنوعی (ANNs )، همبستگی و دقت نتایج آزمایشگاهی مخلوط های آسفالت حفاظتی لایه نازک حاوی پودر بتن بازیافتی ضایعات ساختمانی، بررسی گردید. نتایج نشان داد که مخلوط RWCP۱۰۰+MF۰ با قیر باقیمانده ۹ درصد، چسبندگی مرطوب، سایش، جابه جایی عمودی و جانبی را به ترتیب در حدود ۲۷، ۲۴، ۲۸ و ۲۰ درصد بهبود داده است. از مهم ترین دلایل جایگزینی فیلر RWCP، دارابودن اشکال نامنظم و سطوح ناهموار و خشن تر و درصد بالای CaO و SiO۲ است که موجب بهبود عملکرد آسفالت حفاظتی لایه نازک می شود.

آسفالت حفاظتی لایه نازک, اسلاری سیل, پودر بتن بازیافتی ساختمانی, آزمایش سایش در شرایط مرطوب, شبکه های عصبی مصنوعی