بررسی آزمایشگاهی تاثیر ژئوسل در رفتار پی نواری واقع بر شیروانی خاکی

شیروانی­های خاکی با توجه به شرایط هندسی، پارامترهای مصالح و بارهای وارده ممکن است نیاز به پایدارسازی داشته باشند. مسلح نمودن با ژئوسنتتیک ها یکی از راهکارها جهت پایدارسازی شیروانی های خاکی، بخصوص تحت سربار، می باشد. امروزه، استفاده از ژئوسل به عنوان یک مسلح کننده ژئوسنتتیک سه بعدی گسترش زیادی پیدا نموده است. در این تحقیق، با استفاده از مدل های آزمایشگاهی کوچک­مقیاس، به بررسی نقش ژئوسل در ارزیابی رفتار پی نواری واقع بر شیروانی خاکی با زاویه شیب ۷۰ درجه پرداخته شده است. نتایج نشان داد که به منظور افزایش ظرفیت باربری پی واقع بر شیروانی خاکی با شیب زیاد، به تعداد مشخصی ژئوسل نیاز بوده و در صورت استفاده از سه لایه ژئوسل یا بیشتر، ظرفیت باربری پی افزایش می یابد. ظرفیت باربری برای سه لایه و چهار لایه ژئوسل به ترتیب ۶/۳ و ۹/۴ برابر حالت غیرمسلح است. ژئوسل، با توجه به رفتار غشایی، باعث انتقال بار به لایه های زیرین خاک شده و در صورت کم بودن تعداد لایه های مسلح کننده، شیروانی تحت باری تقریبا مشابه حالت غیرمسلح گسیخته می شود. استفاده از ژئوسل موجب افزایش سختی شیروانی خاکی شده و دوران پی واقع بر شیروانی و جابجایی افقی تاج شیروانی نسبت به حالت غیر­مسلح کاهش می یابد. همچنین، استفاده از تعداد لایه کافی ژئوسل موجب می گردد که شیروانی قابلیت جذب انرژی بیشتری را داشته و جابجایی های بیشتری را قبل از گسیختگی تحمل نماید. افزایش فاصله بین ژئوسل ها از ۷۵ به ۱۰۰ میلیمتر موجب کاهش کارایی مجموعه شیروانی مسلح شده است بهطوری که ظرفیت باربری در حدود ۳۵ درصد نسبت به ژئوسل با فواصل کمتر، کاهش داشته است. همچنین، سختی شیروانی مسلح با افزایش فاصله بین مسلح کننده ها کاهش یافت. ظرفیت باربری پی با عمق کارگذاری ۱۰۰ میلیمتر، ۳/۱ برابر ظرفیت باربری پی واقع بر بالای شیروانی مسلح می باشد.

Keywords:

شیروانی مسلح , ژئوسل , پی نواری , مدل فیزیکی , ظرفیت باربری