سلمان داستانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، بخش مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اسلامشهر
مریم حق بین - باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اسلامشهر

در تحقیق حاضر، در مدل آزمایشگاهی پی دایره ای واقع برشیروانی ماسه ای مسلح با ژئوگرید، به بررسی تاثیر ژئوگرید و تراکم خاک پرداخته شده است. در این تحقیق در حالت عادی شیب موردنظر پایداری نداشت و جهت عملیات خاکریزی غیر قابل استفاده بود. ولی با بهسازی خاک از طریق تسلیح کردن و متراکم کردن به ظرفیت باربری مناسب جهت استفاده در عملیات خاکریزی رسید. در این تحقیق هدف اصلی مقایسه میزان ظرفیت باربری و تورم در خاک درحالت های تسلیح شده باحالت بدون مسلح کننده و هم چنین بررسی تاثیر دو حالت تراکم خواهد بود. تعداد ۱۹ حالت مختلف بررسی شده است. پارامترهای اصلی مورد بررسی تراکم خاک، تعداد لایه های ژئوگرید و فاصله پی از لبه شیب می باشد. نتایج نشان دادند که شیب خاکی که در حالت غیر مسلح غیر متراکم هیچ پایداری نداشت با استفاده از ژئوگریدها و متراکم نمودن ظرفیت باربری بالایی را بدست آورد. به طوری که حداکثر ظرفیت باربری در حالت تسلیح شده متراکم شده و در ۳۰ سانتیمتری از لبه شیب نسبت به حالت فقط مسلح۴۳۳درصد ونسبت به حالت فقط متراکم ۳۲۵درصدافزایش ظرفیت باربری داشت. در حالیکه از تورم در لایه اول خاک تشکیل دهنده شیب به مقدار قابل توجهی نسبت به میزان تحمل ظرفیت باربری کاسته شده و یکنواختی بیشتر تورم در تمام نقاط شیب مشاهده می شود. همچنین نتایج نشان داد که در حالت متراکم شده- مسلح نشده ، افزایش تعداد لایه های تراکم در شرایطی که پی در مجاورت شیب باشد؛ تاثیر چندانی بر ظرفیت باربری نداشت. اما با فاصله گرفتن پی از لبه شیب تا ۳۰ سانتیمتر، افزایش تعداد لایه های تراکم از ۵ به ۷ لایه، باعث افزایش ۳۴ درصدی ظرفیت باربری شد.

آزمایشگاهی, شیب, ژئوگرید, ظرفیت باربری