مهسا معتقد - گروه ترویج و آموزش کشاورزی ، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
شهلا چوبچیان - گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

دستیابی به امنیت آبی از مهم ترین اهداف سیاستگذاران در جهان است. با توجه به این که شناسایی نشانگرهای امنیت آبی در بخش کشاورزی، عمده ترین معیار برای بررسی وضعیت استقرارپذیری این منبع در راستای برقراری امنیت در بخش کشاورزی می باشد. از همین رو هدف اصلی تحقیق حاضر، بررسی و شناخت نشانگرهای سنجش امنیت آبی در واحدهای بهره برداری کشاورزی با استفاده از آرای متخصصان این بخش می باشد. این پژوهش از نظر ماهیت کمی، از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده ها، توصیفی-پیمایشی است و طراحی آن با بهره گیری از روش دلفی برای دستیابی به توافق گروهی صورت گرفته است. جامعه آماری پژوهش را کلیه متخصصان حوزه مدیریت آب کشاورزی در سطح دانشگاهی تشکیل دادند که از آن میان با بهره گیری از روش نمونه گیری هدفمند و زنجیره ای، تعداد ۱۶ نفر از کارشناسان و متخصصان خبره و باتجربه به عنوان نمونه برای پاسخگویی به سوال اصلی تحقیق انتخاب شدند. ابزار اصلی گردآوری داده ها پرسشنامه نیمه ساختارمند و ساختارمند بود. براساس نتایج تحقیق، متخصصان ۲۰ نشانگر امنیت آبی را سنجیده و توافق همگانی بوجود آمد و در چهار مولفه دسترسی، موجود بودن، قابلیت استفاده و پایداری طبقه بندی شدند. این نشانگرها ابزاری جامع برای سنجش امنیت آبی در مزرعه و در راستای توسعه پایدار می باشند. در انتها و براساس نتایج بدست آمده پیشنهادات کاربردی ارائه گردیده است.

استان همدان, امنیت آبی, روش دلفی, نشانگرها, واحدهای بهرهبرداری کشاورزی