معین بیگلری - کارشناس ارشد مهندسی عمران- راه و ترابری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
ارسطو کریمی - دانشجوی دکتری مهندسی عمران- راه و ترابری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
صالح شریف طهرانی - استادیار، گروه مهندسی عمران، دانشگاه خوارزمی، تهران

روسازی­های ساخته شده توسط مخلوط آسفالتی داغ با قرار گرفتن در برابر رطوبت و نزولات جوی دچار خرابی و مشکلات جدی می­گردند. به منظور بررسی پتانسیل خرابی رطوبتی مخلوط های آسفالتی، آزمایش های مختلفی ارائه شده که روی مخلوط متراکم یا سست انجام می گیرند. معمولا، آزمایش های انجام شده روی مخلوط متراکم، مانند آزمایش کشش غیر مستقیم ITS، نیاز به هزینه و وقت بیشتری نسبت به آزمایش های انجام گرفته روی مخلوط سست، مانند آزمایش آب جوشان، دارند که یکی از دلایل آن، وابستگی نتایج این آزمایش­ها به قضاوت انسانی است. در این مقاله، سعی شده با ارائه یک شاخص جدید عریان شدگی، نتایج کیفی و مبتنی بر قضاوت انسانی حاصل از آزمایش آب جوشان به نتایج کمی تبدیل شوند. به همین منظور، با استفاده از روش قطعه بندی تصویر به صورت k-means، نواحی عریان شده تعیین و شاخصی مبتنی بر نتایج حاصل از این روش ارائه شد. به منظور ارزیابی دقت نتایج استخراج شده توسط این شاخص، مدل آماری که ارتباط بین این شاخص و نتایج حاصل از آزمایش ITS را بیان می کند برازش داده شد. با توجه به معنیداری ضرایب مدل آماری در سطح اطمینان ۹۵% و همچنین بالا بودن مقدار R۲ (۹۱/۰) می توان نتیجه گرفت که این شاخص برای ارزیابی حساسیت رطوبتی مخلوط های آسفالتی مناسب می باشد. علاوه بر این، اثر خرده تراشه آسفالتی و ماده ضد عریان شدگی بر حساسیت رطوبتی نیز مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش خرده تراشه آسفالتی و مقدار ماده ضد عریان شدگی، عملکرد مخلوط آسفالتی در مقابل حساسیت رطوبتی بهبود مییابد. به طوری که با افزودن خرده تراشه آسفالتی و ماده­ی ضد عریان­شدگی به ترتیب به میزان ۶۰  و ۵/۱ درصد، شاخص TSR افزایش پیدا کرده و از ۷۱% به ۹۵% رسید.

خرده تراشه آسفالتی, آزمایش آب جوشان, آزمایش ITS, افزودنی ضد عریان شدگی