مرتضی حسین زاده - دانشجوی دکترا فلسفه تعلیم و تربیت اسلامی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تربت حیدریه

امروزه صاحبنظران خلاقیت را دانشی بنیادی برای هرگونه تغییر و نوآوری می دانند، به طوریکه خلق ایده های نو و تولیدات ابتکاری از ویژگی های شناختی انسان است. با چنین نگاهی خلاقیت عاملی مهم در شتاب بخشیدن به نوآوری های علمی و فناورانه بشر تعبیر شده است و مرکز ثقل حرکات نوین در آینده را خلاقیت و میزان بهره گیری از تفکر خلاق تشکیل می دهد و یکی از اساسی ترین چالش های جدی و قابل پیش بینی در آینده مساله میزان بهره گیری از ذهن ها و شخصیت های خلاق در حوزه های مختلف است. تفکر خلاق نه تنها شخص را قادر می سازد که از تجربیات قبلی خود استفاده نماید و آن را با موفقیت های تازه ارتباط دهد. بلکه قادر خواهد بود ارتباط بین چیزهایی که قبلا با هم بی ارتباط بوده اند را پیدا کند که از نظر خود فرد تازه و معنادار می باشد همچنین می تواند از روش های غیر سنتی برای حل مسئله استفاده کند و فراتر از اطلاعات گام بردارد. پژوهش حاضر به روش توصیفی – تحلیلی بر آن است تا به بررسی ضرورت آموزش تفکر خلاق به دانش آموزان و نقش معلمان در پرورش آن بپردازد

تفکر خلاق ، خلاقیت ، معلمان ، دانش آموزان