مهدی میری - دانشجوی کارشناسی رشته مدیریت دفاعی گرایش دارایی دانشگاه افسری امام علی(ع) نزاجا، تهران، ایران.
محمدرسول مومنی نژاد - دانشجوی کارشناسی رشته مدیریت دفاعی گرایش مخابرات دانشگاه افسری امام علی(ع)نزاجا، تهران، ایران

هوش مصنوعی یا هوش ماشینی را باید عرصه پهناور تلاقی و ملاقات بسیاری از دانشها، علوم، و فنون قدیم و جدید دانست که ریشه ها و ایده های اصلی آن را باید در فلسفه، زبانشناسی، ریاضیات، روانشناسی، نورولوژی، و فیزیولوژی نشان گرفت و شاخه ها، فروع، و کاربردهای گوناگون و فراوان آن را در علوم رایانه، علوم مهندسی، علوم زیستشناسی و پزشکی، علوم ارتباطات و زمینه های بسیار دیگر جست و جو نمود. هوش مصنوعی به هوشی که یک ماشین از خود نشان میدهد و یا به دانشی که کامپیوتر سعی در ایجاد آن دارد گفته میشود. بیشتر نوشته ها و مقاله های مربوط به هوش مصنوعی آن را »دانش شناخت و طراحی عاملهای هوشمند« تعریف کردهاند؟ یک عامل هوشمند سیستمی است که با شناخت محیط اطراف خود، شانس موفقیت خود را بالا میبرد. جان مکارتی که واژه هوش مصنوعی را در سال ۱۹۵۶ استفاده نمود، آن را »دانش و مهندسی ساخت ماشینهای هوشمند« تعریف کردهاست. تحقیقات و جستجوهایی انجام شده برای رسیدن به ساخت چنین ماشینهایی مرتبط با بسیاری از رشته های علمی دیگر مانند علوم رایانه، روانشناسی، فلسفه، عصب شناسی، علوم ادراکی، تئوری کنترل، احتمالات، بهینه سازی و منطق که ما برخی از آنها را بررسی خواهیم نمود.

هوش مصنوعی ، کامپیوتر ،پیشینه ، ماشین ها