معناشناسی تاریخی واژه «نجس» در قرآن و تحلیل تاثیر آن برفرآیند ارتباطات اجتماعی

واژه نجس واژه اصیل عربی است که تنها یکبار در قرآن در عبارت« انما المشرکون نجس» آمده این واژه با واژگان رجس،رجز، نحس، اشتقاق معنای دارد، متعلق  واژه نجس  همواره شی یا شخصی بوده است که موجب تنفر ومورد اجتناب واقع می شده است  ودر دامنه مسائل مربوط به شریعت علاوه بر آن موجب ممنوعیت طهارت نیز می گردد که مصادیق هر کدام با قراین مقالی و مقامی مشخص می شود، تعلق واژه نجس در عصر بعثت و ماقبل آن علاوه بر اعیان به مواردی که موجب کراهت و تنفر می گردید و لزوما اراده اجتنباب از آن می شد، سبب دگرگونی در برقراری ارتباطات اجتماعی با مشرکین می شود که لزوم اجتنباب از آنها بدون متنجس شدن از برخورد با آنها به دست می آید. این تحقیق به روش کتابخانه­ای واسنادی با رویکرد تحلیل محتوا به تحلیل وبررسی وپردازش داده های جمع­آوری شده از اسنادی تاریخی و روایی عصر رسالت و ماقبل آن پرداخته است.

Keywords:

نجس , رجس , مشرکون , قرآن , ارتباطات اجتماعی