راشن عبدالهی - هیئت علمی دانشگاه علوم انتظامی امین
فاطمه اخلاقی یزدی نژاد - کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی دانشگاه علامه طباطبائی
مژگان بنی اسدی موسی آبادی - کارشناسی ارشد روان شناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات کرمان

هدف کلی پژوهش حاضر، رابطه کار با بازی های رایانه ای و سازگاری (آموزشی، عاطفی و اجتماعی) در نوجوانانبود.نوع پژوهش از نوع مطالعات همبستگی بود که ۲۰۰ نفر از دانش آموزان دختر و پسر دبیرستانی، پایه اول و دوم در آموزش و پرورش شهر تهران که در سال تحصیلی ۹۳-۹۲ مشغول به تحصیل بودند، با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته و پرسشنامه سازگاری نوجوانانبود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (همبستگی و رگرسیون) استفاده شد. نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که: تاثیر کار با بازی های رایانه ای بر سازگاری اجتماعی هر چند مثبت است ولی تاثیرگذاری آن کم بوده و از نظر آماری معنادار نیست (۰۰۵/۰p>). بین کار با بازی های رایانه ای و سازگاری آموزشی ارتباط منفی وجود دارد ولی از نظر آماری معنادار نیست (۰۰۵/۰p>). بین کار با بازی های رایانه ای و سازگاری عاطفی ارتباط منفی وجود دارد ولی از نظر آماری معنادار نیست (۰۰۵/۰p>). نتایج تحقیق رابطه معنا داری را بین استفاده از فن آوریهای نوین و سازگاری دانش آموزان آشکار نکرد. و با توجه به منفی بودن جهت رابطه متغیرهای میزان سازگاری و کار با بازی های رایانه ای می توان نتیجه گرفت که با افزایش مدت زمان استفاده از این بازی ها شاهد کاهش سازگاری دانش آموزان خواهیم بود.

بازی های رایانه ای, سازگاری آموزشی, نوجوانان