بررسی اثر ترکیب الیاف ماکرو پلی پروپیلن و دوده ی سیلیس بر تغییرات مدول گسیختگی خمشی روسازی های بتن

روسازی های بتنی از جمله سازه های بتنی پر کاربرد در صنعت عمران بوده که در کاربری های مختلفی مورد استفاده قرار می گیرند. دوام و عملکرد این سازه ها، به خصوصیات مختلفی وابسته بوده که در این میان مشخصه ی مدول گسیختگی خمشی (مقاومت خمشی) از مهم ترین مشخصات روسازی های بتنی است. بهبود این مشخصه ی مقاومتی با استفاده از مواد و مصالح نوین از اهمیت بالایی برخوردار است. در میان مواد و مصالح نوین مختلف در صنعت فناوری بتن، دوده ی سیلیس و الیاف ماکرو پلی پروپیلن از مواد نوین مهم در این صنعت به شمار می رود. در تحقیق حاضر،اثر ترکیب الیاف ماکرو پلی پروپیلن و دوده ی سیلیس بر تغییرات مدول گسیختگی خمشی روسازی های بتنی بررسی می گردد. الیاف ماکرو پلی پروپیلن در مقدار۸.۱ کیلوگرم در متر مکعب بتن تازه و دوده ی سیلیس در مقادیر۵و۵.۵درصد وزن مواد سیمانی در مخلوط بتنی استفاده گردید. مقاومت خمشی بتن با استفده از روش استاندارد ASTM C۷۸، بارگذاری تیر بتنی در یک سوم دهانه ارزیابی گردید. نتایج نشان داد که افزودن الیاف ماکرو پلی پروپیلن و دوده ی سیلیس اثر چشمگیری در بهبود مقاومت خمشی بتن دارد. با افزودن الیاف ماکرو پلی پروپیلن و دوده ی سیلیس، مقاومت خمشی بتن تا میزان۵۵درصد افزایش پیدا کرد. مشاهده شد که میزان مصرف ماده ی دوده ی سیلیس اثر محسوسی بر بهبود مقاومت خمشی مخلوط بتنی الیافی دارد به طوری که با افزایش میزان مصرف ماده ی دوده ی سیلیس، مقاومت خمشی بتن الیافی افزایش بیشتری پیدا کرد.

Keywords:

روسازی بتنی , الیاف ماکرو پلی پروپیلن , دوده ی سیلیس , مقاومت خمشی , مقدار مصرف