سیده معصومه حسینی پنبه چوله - لیسانس روانشناسی عمومی ، معاون پرورشی

دین، خانواده، آموزش و پرورش، اقتصاد و سیاست پنج نهاد اصلی و عمده در هر جامعه ای محسوب می شوند. در این میان نهاد آموزش و پرورش رسالت خطیر انتقال فرهنگ، معارف و دانش ها و نیز ارزش های دینی و اخلاقی و معنوی و نیز آموزش مهارت های زندگی اجتماعی به نسل ها ی مختلف را در یک فرآیند بلند مدت بر عهده دارد. در طی این فرآیند این نهاد ممکن است با چالش های درونی و بیرونی متعددی مواجه شود. یکی از این چالش ها، آسیب های اجتماعی است. طرح مساله آسیب های اجتماعی و ضرورت پیشگیری از آن امری اجتناب ناپذیر، عقلانی، منطقی و آینده نگرانه است و مجموعه فرهنگیان اعم از کارشناسان، معلمان، مشاوران و مربیان تربیتی و ... نمی توانند نسبت به این موضوع بی تفاوت باشند. لذا ضرورت فراوانی وجود دارد که به امر آسیب های اجتماعی و پیشگیری از آن با نگاهی علمی، پژوهشی، دلسوزانه پرداخته شود. در مقاله حاضر که با روش توصیفی و تحلیلی و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته است، به بررسی نقش تربیتی آموزش و پرورش و معلمان در کاهش آسیب های اجتماعی دانش آموزان مدارس خواهیم پرداخت. نتایج نشان داد که آموزش و پرورش به عنوان اصلی ترین نهاد اجتماعی، بیشترین تاثیر تربیتی را بر روی یکایک افراد جامعه دارد، به شرطی که به موقع و به جا، بتواند کارکرد جامعه پذیری و در کنار آن پیشگیری از آسیب های اجتماعی را فاقد هیچ وقفه و خللی به شکلی مطلوب و مناسب به انجام رساند.

آسیب های اجتماعی ، تربیتی ، معلمان ، دانش آموزان ، مدارس.