بررسی و تحلیل آموزه های اخلاقی در داستان های عاشقانه شاهنامه
Publish Year: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 84
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJEST-19-2_003
تاریخ نمایه سازی: 12 شهریور 1403
Abstract:
زمینه: شعر فارسی در حوزه مسائل عاشقانه، بسیار غنی است. شاعران بسیاری به بنمایههای عاشقانه و بازنمایی روابط میان دو شخصیت عاشق و معشوق پرداختهاند که در این بین میتوان از داستانهای شاهنامه نظیر زال و رودابه، بیژن و منیژه، سیاوش و سودابه یاد کرد. این تحقیق که با استناد به منابع کتابخانهای و روش توصیفی- تحلیلی نوشته شده، با هدف بازنمایی رویکردهای اخلاقی شاعر در حین پرداختن به موضوعات دیگر بوده است تا نشان داده شود که نگاه تکبعدی و نامگذاری تکوجهی آثار برجستهای چون شاهنامه، چندان مقبول و قابل استناد نیست و باید در این امر تجدیدنظر کرد. همچنین، اخلاق پدیدهای غالب و جریانی سیال در شاهنامه است و این امر، نشان از ذهنیت اخلاقگرای فردوسی دارد.
نتیجهگیری: در داستان زال و رودابه، شرم و در داستان بیژن و منیژه، روحیه انساندوستی و در داستان سیاوش و سودابه، تن ندادن به خواستههای نامشروع دیگران از جمله آموزههای اخلاقی اصلی بوده است. همچنین، سیاوش را میتوان به عنوان الگوی اخلاقی و سودابه را به عنوان شخصیتی اخلاقستیز، به شمار آورد. مهمترین آموزههای اخلاقی در این داستانها عبارت است از: «نوعدوستی و اولویت منافع گروهی بر خواست شخصی»، «شرم و حیا»، «پرهیز از آزار دیگران»، «پرهیز از دغلکاری و هوسبازی»، «اولویت فرهنگ گفتگو بر جنگافروزی». در یک نگاه کلی، فردوسی در اثنای این سه داستان، از اخلاق و کارکرد آن در زندگی بشری سخن گفته و مخاطبان را به اخلاقگرایی و معرفتگرایی سوق داده است.
Keywords:
Ferdowsi , Shahnameh , Akhlaq , Zal and Rudabah , Bijan and Manijeh , Siavash and Sudabah , فردوسی , شاهنامه , اخلاق , زال و رودابه , بیژن و منیژه , سیاوش و سودابه.
Authors
فروغ ابراهیمی گوکی
۱. Ph.D. Student, Dept. of Persian Language and Literature, Bardsir Branch, Islamic Azad University, Bardsir, Iran.
هوشمند اسفندیارپور
۲. Dept. of Persian Language and Literature, Bardsir Branch, Islamic Azad University, Bardsir, Iran.
صدیقه علیپور
Dept. of Persian Language and Literature, Faculty of Literature and Humanities, Shahid Bahonar University of Kerman, Kerman, Iran.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :