عاطفه رحمانی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات عربی دانشگاه شهید مدنی اذربایجان
سمیرا آقائی حیدرلوی سفلی - کارشناسی ارشد علوم تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه
هاجر رحیم نژاد - کارشناسی تاریخ دانشگاه ارومیه
حسین روستا - کارشناسی ارشد مهندسی عمران دانشگاه آزاد اسلامی واحد لارستان

در دنیای امروز، نظام های آموزشی دیگر تنها به انتقال دانش درسی محدود نیستند. فعالیت های فوق برنامه که شامل ورزش، هنر، و سایر فعالیت های گروهی می شوند، به عنوان بخش مهمی از فرآیند تربیت و آموزش در مدارس شناخته می شوند. این فعالیت ها نه تنها به رشد جسمانی دانش آموزان کمک می کنند، بلکه به توسعه مهارت های اجتماعی، عاطفی و اخلاقی آن ها نیز یاری می رسانند. با توجه به اهمیت روزافزون شخصیت سازی در فرآیند تربیت دانش آموزان، سوال اصلی این پژوهش این است که فعالیت های فوق برنامه چگونه و تا چه حد می توانند بر شخصیت دانش آموزان در نظام تعلیم و تربیت تاثیرگذار باشند؟ این سوال از آن جهت اهمیت دارد که بسیاری از مطالعات نشان داده اند که شخصیت دانش آموزان در سال های تحصیلی به شدت تحت تاثیر محیط آموزشی و فعالیت های آن قرار دارد. با این حال، هنوز در بسیاری از نظام های آموزشی، به فعالیت های فوق برنامه به عنوان یک بخش جانبی نگریسته می شود و اهمیت آن در رشد شخصیت دانش آموزان به طور کامل درک نشده است. با این حال، نبود پژوهش های کافی در این زمینه، موجب شده است که بسیاری از مدارس هنوز از پتانسیل کامل این فعالیت ها بهره نبرند. بنابراین، بررسی نقش و اهمیت این فعالیت ها در شکل گیری شخصیت دانش آموزان امری ضروری است که می تواند به بهبود روش های آموزشی و تربیتی کمک کند. این مقاله به بررسی نقش فعالیت های فوق برنامه در شکل گیری و توسعه شخصیت دانش آموزان در نظام تعلیم و تربیت می پردازد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که فعالیت های فوق برنامه می توانند به طور قابل توجهی به رشد شخصیت دانش آموزان کمک کنند، اما برای دستیابی به این هدف، نیاز به برنامه ریزی دقیق و یکپارچه سازی این فعالیت ها با برنامه های درسی وجود دارد. این مقاله بر اهمیت به رسمیت شناختن فعالیت های فوق برنامه به عنوان یک ابزار تربیتی موثر تاکید می کند.

فعالیت های فوق برنامه ، نوآور، خلاق، دانش آموزان، پرورش، معلمان