محمد رضایی - دانشجوی رشته حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قوچان، ایران
سمیه سادات شریعتی - استاد رشته حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قوچان، ایران

پژوهش حاضر به بررسی نقش سند ۲۰۳۰ در پیشگیری از جرایم آزار جنسی اطفال ونوجوانان (با نگاهی بر تاثیرات احتمالی آن در مشهد) پرداخته است. روش پژوهش حاضر نظریتحلیلی- توصیفی بوده و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای، فیش برداری و استفاده از نظرات اساتید رشته حقوق و مراجعه به مراجع قضایی انجام شد. با توجه به بررسی های صورت گرفته یافتههای پژوهش حاکی از آن بود که سند آموزش و تربیت جنسی ۲۰۳۰ توسط سازمان یونسکوبرای کشورهای عضو خود مطرح شده که از همان ابتدا با مخالفت شدید تمامی کشورها مواجهشد. زیرا مبنای آن بر آموزش کامل تربیت جنسی از سنین آغازین تولد خواهد بود که این برخلاف عرف و سنت و فرهنگ جوامع و خانواده هاست. معصومیت کودک را از بین می برد.سلامت جامعه و خانواده را از بین می برد. آموزش جنسی باید گام به گام و متناسب با سن واقتضای نیاز کودک مطرح شود در این راستا باید شرایط روحی و فکری و خانوادگی کودکان رادر نظر گرفت. در این آنچه درباره این سند در بررسی های پیشین ذکر شده بود، ناهمخوانی آن باروح فرهنگ اسلامی و آموزه ها و معارف دینی است. از یک سو، تعارض آشکار این سند باآموزه های اسلامی و هنجارها و فرهنگ ایرانی و از سوی دیگر، ناسازگاری جدی آن باسیاست های کلی ابلاغی از سوی مقام معظم رهبری و اسناد بالادستی این حوزه از جملهچالش های جدی این سند ذکر شده است. ازاین رو، این پژوهش به بررسی انتقادی کم و کیف اینسند و میزان سازگاری و همسویی آن با اسناد بالادستی نظام آموزشی ما، بخصوص آموزه ها ومعارف اسلامی و آثار و پیامدهای آن نیز پرداخته است.

سند ۲۰۳۰ ، سازمان یونسکو، پیشگیری، آموزش جنسی، جرایم آزار جنسی، اطفال و نوجوانان