مطالعه تطبیقی موضوع تعارض منافع در مقررات ABA و آیین نامه اجرایی لایحه قانونی استقلال کانون وکلای دادگستری

تعارض منافع، ازآثار اجتناب ناپذیر برخی از مشاغل حرفه ای است، وکلای دادگستری نیز که براساس رابطهنمایندگی عمل می کنند متاثر از آثار آن هستند. مطابق قوانین و مقررات رفتار حرفه ای ایالات متحده آمریکا،تعارض منافع به وضعیتی اشاره دارد که وظایف وکیل در قبال موکل سابق، موکل فعلی یا با منافع شخص ثالثدر تعارض قرار می گیرد. مطابق مقررات ABA معیارهای دقیقی برای مدیریت و حل تعارض وجود دارد. اگرتعارض منافع قبل از انجام وکالت وجود داشته باشد، از موارد رد رابطه وکالت است. آثار عدم توجه به قواعد ومقررات تعارض منافع مواردی از قبیل سلب صلاحیت، انصراف اجباری، اقدامات انضباطی و... است. در حقوقایران، اصطلاح تعارض منافع به وضوح تعریف نشده است و به ناچار باید مصادیق تعارض منافع را به صورتپراکنده در قوانین مربوط به وکالت و آیین نامه اجرایی لایحه قانونی استقلال کانون وکلای دادگستری مصوب۰۲ / ۰۴ / ۱۴۰۰ جستجو کرد. آیین نامه اجرایی لایحه قانونی استقلال کانون وکلای دادگستری به تعداد محدودیاز وضعیت هایی اشاره دارد که وکلا باید آن ها را پیش بینی و از قرار گرفتن در چنین موقعیت هایی اجتناب کنند،در غیر اینصورت در معرض طیف گسترده ای از مجازات های انتظامی با عناوین اتهامی رفتار خلاف شان یا دیگرموارد مصرح در آیین نامه و حتی در برخی از موارد، مورد تعقیب کیفری نیز قرار می گیرند. به نظر می رسد دربرخی از موقعیت ها بر اساس قاعده کلی و اصل اعتبار تراضی افراد، در صورت تراضی بین وکیل و موکل وتشریح دقیق کتبی موضوع به موکل، تعارض منافع به عنوان تخلف انتظامی قابلیت تعقیب نداشته باشد. هدف ازانجام این تحقیق، شناسایی مصادیق تعارض منافع، تشریح دقیق مصادیق و تبعات آن، جهت پیشگیری ازمجازات انتظامی علیه وکلا است. یافته های تحقیق نشان می دهد تعارض منافع مالی از شایع ترین مصادیقتعارض بین وکیل و موکل است.

Keywords:

تعارض منافع , مقررات انتظامی , رفتار خلاف شان , دادگاه های انتظامی , کانون وکلا