بررسی مسائل اجتماعی با رویکرد فلسفی از منظر امیل دورکیم

دغدغه اساسی امیل دورکیم هم بستگی اجتماعی است . بر این اساس، بیشتر نظریات او به نحوی حول این مسئله اصلی می چرخد. نظریات او آبشخور روش شناسی ای است که طبق آن هستی استقلالی و شی ءانگاری واقعیت های اجتما عی با نگاه تماما سکولاریستی در مقام هستی شناسی ، و به تبع آن یک سان انگاری علوم دقیقه طبیعی و انسا نی در مقام معرفت شناسی و تقلیل ماهیت انسان به هویت اجتماعی و منفعل در نظر گرفتن کنشگران اجتماعی در برابر ساختارهای اجتماعی در مقام انسانشناسی ، از جمله مهم ترین مبانی معرفتی این نظریه به شمار می آیند. همین مبانی معرفتی است که پذیرش این نظریه را درنگاه روششناسی حکمت نوصدرایی با مشکل روبه رو می سازد؛ روششناسی ای که بر اساس تشکیک در هستی ، هستی های ماورای طبیعی علاوه برهستی های ماد ی در مقام هستی شناسی ، روش وحیانی ، شهودی و عقلانی علاوه بر روش تجربی و بنابر این جمع میان تبیین تجربی و عقلی ، تفسیر و انتقاد د ر مقام معرفت شناسی و نفس مجرد انسانی و هویت های لایتغیر وثابت اوعلاوه بر هو یت های اجتما عی متغیر در مقام انسانشناسی از مهم ترین مبانی معرفتی آن محسوب می شوند. همین ناسازگاری و رویارویی دو روششناسی است که با دقت یشتری را در به کارگیری این نظریه درفرایند بازسازی علم مدرن و بازخوانی علم دینی می طلبد.

Keywords:

روش , روش شناسی , هستی شناسی , معرفت شناسی , انسانشناسی , نظریه اجتماعی , دورکیم