مریم عیدی اجرچین - کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان شیخ مرتضی انصاری دزفول

سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، به عنوان یکی از مهم ترین اسناد راهبردی کشور، به دنبال ایجاد تغییرات عمیق و پایدار در نظام آموزشی است. این سند با هدف ارتقای کیفیت آموزش و پرورش و تربیت نسل های آینده در راستای ارزش های ملی و دینی تدوین شده است. در این میان، آموزش ابتدایی به عنوان یکی از ارکان اصلی تعلیم و تربیت، نقشی اساسی در پیاده سازی اهداف این سند دارد. اجرای سند تحول بنیادین در نظام آموزشی کشور، به ویژه در مقطع ابتدایی، با چالش های متعددی همراه است. این چالش ها شامل مسائل ساختاری، کمبود منابع انسانی و مالی، عدم آمادگی معلمان برای پذیرش تغییرات جدید و ناهماهنگی بین اهداف سند و شرایط موجود مدارس است. از سوی دیگر، ظرفیت های بالقوه ای نیز در این زمینه وجود دارد که می تواند به موفقیت اجرای این سند کمک کند. سند تحول بنیادین آموزش و پرورش به عنوان یک برنامه بلندمدت و کلان نگر، دارای اهمیت زیادی در تعیین مسیر آینده نظام آموزشی کشور است. با توجه به اینکه آموزش ابتدایی به عنوان پایه ای ترین سطح آموزش نقش کلیدی در شکل دهی به شخصیت و توانمندی های کودکان ایفا می کند، ضرورت تحلیل دقیق و جامع از موانع و پتانسیل های اجرای این سند در مقطع ابتدایی بیش از پیش احساس می شود. این تحلیل می تواند به سیاست گذاران و دست اندرکاران آموزشی کمک کند تا با شناسایی مشکلات موجود و بهره گیری از فرصت های پیش رو، مسیر پیاده سازی موفق تر این سند را هموار کنند. سند تحول بنیادین آموزش و پرورش با هدف ارتقای کیفیت آموزشی و تربیتی کشور تدوین شده و اجرای آن در مقطع ابتدایی اهمیت ویژه ای دارد. این مقاله به بررسی موانع و پتانسیل های اجرای سند تحول بنیادین در آموزش ابتدایی می پردازد. موانع موجود شامل مسائل ساختاری، محدودیت های منابع و ناهماهنگی های موجود در اجرای سند است. در مقابل، پتانسیل هایی نظیر آمادگی برخی مدارس و معلمان برای پذیرش تغییرات، وجود منابع بالقوه و حمایت های دولتی می تواند به موفقیت اجرای سند کمک کند. در نهایت، راهکارهایی برای بهبود فرآیند اجرای این سند ارائه شده است.

آموزش و پرورش، آموزش، یادگیری، سند تحول بنیادین، معلمان ابتدایی، روش تدریس