رضا گودرزی - گروه کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی

با شتاب بخشیدن به شهرنشینی و تغییر جمعیت جهان به سمت جمعیت سالمند، مفهوم شهرهای هوشمند به عنوان یک نشانه امید برای پرداختن به چالش های پیچیده مرتبط با سلامت و رفاه شهروندان پدیدار شده است. یکی از مهمترین دغدغه های برنامه ریزان شهری، تامین حداکثر رضایتمندی شهروندان است. موضوع رضایتمندی ساکنین یک شهر بعنوان پایه و اساس پیامدهایی چون حس تعلق به مکان، هویت، مشارکت فعال، پیوستگی اجتماعی و... به عنوان هدف بنیادین برنامه ریزی شهری، از اهمیت و جایگاه ویژه ای برخوردار است. در این راستا اگر بخواهیم در توسعه شهرهای امروزی, پاسخ گوی احتیاجات امروزی باشیم و سهم نسل های آینده از منابع را در نظر بگیریم باید اداره خردمندانه شهرها را بر پایه شهرسازی مشارکتی و مشارکت آگاهانه شهروندان تعریف و برنامه ریزی کنیم. حضور شهروندان در عرصه تصمیم گیری و نزدیکی آنها با مسوولین و متخصصان و دستیابی هرچه سریع تر به خواسته ها و نیازهایشان مطابق با شرایط زندگی و ویژه های اجتماعی و اقتصادی از طریق (فرآیند شهرسازی مشارکتی) میسر می شود. در همین راستا فضای عمومی در شهر زمینه مشارکت مردم را فراهم آورده و آنها را با هم مرتبط می سازد. در حال حاضر ایجاد نشاط شهروندی عنصری گوشده در مدیریت شهری است. و برنامه ریزی شهری به دنبال این عنصر گمشده در فضاهای عمومی شهر است. بنابراین وجود شهروندانی افسرده، بی رمق و با عدم احساس شادابی و سرزندگی، بزرگترین معضل شهرها به شمار می آید.

پیوستگی اجتماعی، مکان، هویت، مشارکت