معصومه بازیار - گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی

توجه به بهسازی و نوسازی بافت های تاریخی شهر و به طورکلی دخالت در بافت قدیم همواره یکی از مسائل اساسی شهرهای تاریخی و شهرهایی که دارای هویت و روحیه خاص بوده اند می باشد. تحقیق حاضر به صورت تحلیلی و توصیفی انجام پذیرفته است. بحث مشارکت در کشور ما دارای سابقه طولانی است. در گذشته همکاری، همیاری، همدلی و تعاون واژه هایی بودند که در فرهنگ ما ارزش بالایی داشته و کاربرد بسیار داشتند. و فقر شهری و ناکافی بودن خدمات زیربنایی و روبنایی باعث شده است بسیاری از سرمایه گذاران از تعریف پروژه در این مناطق خودداری کنند؛ درحالی که این مناطق به دلیل دسترسی اولیه به خدمات شهری و قیمت مناسب از توجیه پذیری بیشتری برای سکونت نسبت به شهرهای جدید و حاشیه کلان شهرها برخوردارند. اما مشارکت مردمی در برنامه ریزی رویکرد نوینی است و نیاز به بحث و بررسی بسیار دارد. تجربه سالیان قبل در امر بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده شهری نشان می دهد که بدون استفاده از رویکرد مشارکتی نمی توان پیشرفتی در این امر حاصل کرد. لذا با توجه به چنین واقعیاتی، جای آن دارد که از راهکارهای مشارکت و در سطحی بالاتر، شراکت و توانمندسازی اجتماع محلی و نیروهای غیر دولتی دخیل شهروندان، بخش خصوصی، مالکین و غیره مدد جست. هدف این مقاله مشارکت شهروندان در ساماندهی بافت فرسوده شهری در راستای پایداری زیست محیطی با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. در نتیجه می توان گفت هرچند موضوع بازآفرینی شهری موضوعی میان بخشی و دارای وجوه شهرسازانه و اجتماعی است؛ اما برای تحقق آن باید بسترهای اقتصادی و مالی فراهم شود. مهم ترین نقش دولت «تسهیل مقررات» برای جذب سرمایه گذاری بخش خصوصی در محدوده های هدف بازآفرینی شهری است.

توانمندسازی، ساماندهی، اجتماع محلی