اکبر ظاهرتر - دانشجوی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی مراغه

آزادی بیان یکی از مهم ترین حقوق اساسی در دموکراسی های لیبرال است و در بیشتر قوانین اساسی معاصر و همچن ین در معاهدات حقوق بشر بین المللی مستحکم شدهاست و اغلب به عنوان " حق نسل اول " طبقه بندی می شود حقی که از افراد در برابر مداخله دولت محافظت می کند ، درک می شود که این یک پیش نیاز برای وجود یک جامعه لیبرال و یا اینکه ارتباط تنگاتنگی با ارزشهای لیبرال از قبیل استقلال ، عزت و آزادی دارد . در عین حال ، حوزه آنچه سخنرانی می کند ، چه گفتار باید مورد حمایت قرار گیرد ، وزن یا ارزش منتسب به حما یت از گفتار در مقابل سایر حقوق و یا ملاحظات سیاسی ، و دلا یل حفاظت از آن بسیار بحث برانگیز است . این مباحثات دارای مفاهیم سیاسی و قانونی مهمی هستند و آنها در حفاظت دیفرانسیل دادهشده به سخنرانی در حوزههای قضا یی مختلف منعکس می شوند .چالش اصلی فلسفی توضیح این است که چرا ( و چه ) گفتار باید بیشتر ( یا متفاوت ) نسبت به فعالیت های غیر کلامی حمایت شود . هنگامی که از گفتار دفاع می کنیم , سخنرانی را نسبت به فعالیت های غیر کلامی باز می کنیم . بحث اصولی در مورد توجیه ات حفاظت از گفتار نیز روشن می سازد که چه چیزی به عنوان سخنرانی است . تنها اقدام ارتباطی که حداقل به طور بالقوه ارزشهای زیربنا یی حمایت از شمارش گفتار را ترویج می دهد . در نتیجه , شناسایی ارزشهای اساسی در حمایت از گفتار نیز بر آنچه که فعالیت ها به عنوان " سخنرانی " حساب می کنند تاثیر می گذارد , بنابرا ین , حداقل در گفتمان حقوقی , سوال از آنچه که به عنوان سخنرانی حساب می شود و آنچه که به عنوان یک سخنرانی محافظت می شود اغلب با هم مرتبط هستند .

آزادی بیان ، حقوق اساسی ، دموکراسی لیبرال، قانون، سیاست