برجام، مشروعیت حمله به مراکز هسته ای به عنوان دفاع مشروع پیش گیرانه و عواقب کاهش تعهدات هسته ای به عنوان اقدامات متقابل

Publish Year: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 109

This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

LPPJ01_0801

تاریخ نمایه سازی: 18 شهریور 1403

Abstract:

خروج ایالات متحده از برنامه جامع اقدام مشترک باعث شد تا ایران تعهدات هسته ای خود را کاهش دهد. با آغاز گام پنجم و پس از تصویب قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریم ها و صیانت از منافع ملت ایران، ایران هیچ گونه محدودیت در حوزه عملیاتی از ظرفیت، درصد و میزان غنی سازی گرفته تا عدم محدودیت در تعداد سانتریفیوژها نخواهد داشت. از سوی دیگر کشور اسرائیل به بهانه دفاع مشروع پیشگیرانه بارها اقدام به انجام حمله و خرابکاری علیه مراکز هسته ای ایران نموده است. هدف این مقاله بررسی برنامه جامع اقدام مشترک و تببین اقدامات ایران و ایالات متحده در جهت تنویر مشروعیت و یا عواقب اقداماتی نظیر اقدامات متقابل، حمله به مراکز هسته ای و کاهش تعهدات هسته ای می باشد.یافته های این مقاله نشان می دهد، برای ایران بهتر است تا تاریخ ۲۶ مهر ۱۴۰۴ پایبندی خود به برجام را احراز نماید تا موضوع از دستور کار شورای امنیت و از ذیل فصل ۷ منشور خارج گردد و مکانیزم ماشه نیز از کار بیافتد. همچنین هرگونه حمله به مراکز هسته ای مطلقا ممنوع بوده و مسئولیت بین المللی را برای کشور خاطی به همراه خواهد داشت و اصل دفاع مشروع یا دفاع مشروع پیش گیرانه در قبال برنامه هسته ای ایران مشروعیت قانونی و بین المللی ندارد، مگر اینکه مبنای حملات تصویب قطعنامه ذیل فصل هفتم و مطابق ماده ۴۲ منشور سازمان ملل متحد باشد. روش تحقیق در این مقاله بصورت فراتحلیلی است و به دلیل اهمیت و تازگی موضوع بیشتر سعی شده است تا از منابع دست اول مانند آراء دیوان، منشور سازمان ملل و قطعنامه ها و سایر اسناد، مدارک و قوانین بین المللی استفاده گردد.

Keywords:

دعاوی حقوقی ایران و ایالات متحده , برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) , قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت , تنگه هرمز , شورای امنیت سازمان ملل متحد , دیوان بین المللی دادگستری.

Authors

فرامرز یادگاریان

دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق بین الملل، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. و دانش آموخته کارشناسی ارشد دموکراسی و حقوق بشر، انستیتو علوم اجتماعی و انسانی، لاهه، هلند.

امیرحسین ملکی زاده

استادیار گروه حقوق، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران