غزاله کبیرآبادی - عضو هیات علمی ،استادیار،گروه حقوق،واحد یزد،دانشگاه آزاد اسلامی ،یزد،ایران

شورای امنیت یکی از ارکان سازمان ملل متحد است که وظیفه پاسداری از امنیت و صلح بین المللی را به عهده دارد. به منظور تامین اقدام سریع و موثر از طرف ملل متحد، اعضای آن مسئولیت اولیه ی حفظ صلح و امنیت بین المللی را به شورای امنیت واگذار می نمایند و موافقت می کنند که شورای امنیت در اجرای وظایفی که به موجب این مسئولیت برعهده دارد، از طرف آنها اقدام نماید. یه ماده در منشور سازمان ملل متحد وجود دارد که جایگاه ویژه ای به تصمیمات شورای امنیت می بخشد. طبق ماده ۲۵ منشور، دولت های عضو سازمان ملل ، تعهد می کنند که تصمیمات شورای امنیت را قبل و اجرا کنند. در قرن بیستم ، اوضاع بین المللی دستخوش تغییرات عمیقی شده و جهان همواره در صلح به سر نبرده است . هنوز هم عوامل مختلفی که صلح و امنیت جهانی را تهدید می کنند، به قوت خود باقی هستند؛ چنانکه سازمان ملل متحد باید در زمینه حفظ صلح و امنیت بین المللی موثرتر عمل کند و شرایط مساعدی برای توسعه همه کشورهایی که به کمک این سازمان نیاز مبرم دارند، فراهم آورد. منشور ملل متحد درباره تقسیم اختیارات شورای امنیت با مجمع عمومی ملل متحد به روشنی تعیین تکلیف کرده است . منشور مقرر می دارد که »هرگاه شورای امنیت درباره یک اختلاف یا یک وضعیت مشغول ایفای وظایفی است که در این منشور بدان محول شده، مجمع عمومی در مورد آن اختلاف یا وضعیت هیچ گونه توصیه ای نخواهد نمود، مگر آنکه شورای امنیت چنین تقاضایی بکند.« در نشست سران ملل متحد در سال ۲۰۰۵، دولت ها به اتفاق آرا بر ضرورت »التزام به حکومت قانون در سطح داخلی و در سطح بین المللی « تاکید و پایبندی خود را بر یک »نظم بین المللی مبتنی بر حکومت قانون و حقوق بین الملل « اعلام کرده-اند. در قضیه کانیاباشی نیز دیوان رواندا مانند دیوان یوگسلاوی در قضیه تادیچ مجبور شد تا در خصوص مشروعیت قطعنامه ای که مبنای تاسیس دیوان بود، تصمیم گیری کند. کانیاباشی اولین قضیه ای بود که در دیوان رواندا رسیدگی می شد.

نظارت قضایی ، شورای امنیت ، سازمان ملل متحد