بازخوانی احکام ادله اثبات دعوی از دیدگاه فقه امامیه

قضاوت و داوری بین مردم بر اساس بینه و شهود از رساله ای انبیای الهی بوده است و تا امروز که بر عهده حکومت اسلامی و ولی فقیه است. در این پژوهش که بر اساس روش تحلیلی توصیفی و گردآوری کتابخانه ای می باشد نتایج ذیل به دست آمد که احکام دو گونه دسته بندی دارند ثابت و متغیر احکام اولی و ثانوی ادله اثبات دعوی که در بابهایی از کتب فقهی چون قضاء و شهادت مورد بحث قرار گرفته اند عبارت اند از: اقرار بینه، علم قاضی و در مواردی سوگند قسامه استفاضه و ترکیبی از شهادت و سوگند به عنوان مستندات حکم قاضی مطرح شده اند. از جمله شرایط شهود میتوان به عدالت عقل بلوغ و تمیزیت ایمان یا اسلام حلال زادگی اشاره نمود. مشهور بین فقهای امامیه و اهل سنت آن است که بینه به هیچ روی نمی تواند کمتر از دو نفر باشد مگر در مورد اثبات هلال رمضان که شافعی و احمد بن حنبل و نیز ابو حنیفه نسبت به بعضی حالات به کفایت شهادت یک مرد فتوا داده اند و از نظر عدد شهود در فقه امامیه بنابر مشهور بجز دو مورد مخصوص لواط و سحق)، شهادت چهار زن لازم است.

Keywords:

ادله اثبات دعوی فقه امامیه , قضاوت , دادرسی