غلامرضا صف آرا - دانشجوی دکتری، گروه حقوق خصوصی، پردیس علوم و تحقیقات خوزستان، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز،ایران
سیاوش شجاع پوریان - استادیار، گروه حقوق، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
شاپور فرهنگ پور - استادیار، گروه حقوق، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.

در پژوهش حاضر به بررسی آثار محدود کردن اختیارات مدیران در بعضی از شرکت های تجاری در انجام معاملات در مقابل اشخاص ثالث پرداخته شد. مدیران شرکت که وظیفه انجام اعمال و اقدامات شرکت را بر عهده دارند در گذشته نماینده شرکت محسوب می شدند و قاعده تجاوز از حدود اختیارات که در قرن نوزدهم توسط دادگاه ها مطرح گردید، تا مدت ها نسبت به ایشان اعمال می شد. مدیران به عنوان بازوی اجرایی شرکت نقش مهمی در اداره ی امور آن ایفا می کنند، تحلیل جایگاه مدیران با شرکت و حدود اختیارات آنان از عمده مسائل در این بحث است ، و حدود اختیارات مدیران در شرکت ها رابطه مستقیم با نحوه تلقی از رابطه ی مدیران با شرکت است ، به عبارت دیگرمبنای مورد قبول برای جایگاه و رابطه ی مدیران با شرکت مبین حدود اختیارات مدیران است ، بنابراین اگر رابطه ی مدیران با شرکت ، مبتنی با وکالت باشد، مسلما حدود اختیارات مدیران محدود به مواردی خواهد بود که صریحا یا ضمنا به آنان واگذار شده، در حالی که اگررابطه ی مذکور را مبتنی به نظریه رکن بودن یا وحدت بدانیم ، در آن صورت مدیر رکنی از ارکان شرکت خواهد بود، و اختیارات مدیران در مقابل اشخاص ثالث کامل خواهد بود

اختیارات، مدیران، شرکت های تجاری ، اشخاص ثالث