ریحانه صادقی ماشک - کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن

هر معامله ای که در آن شرط استرداد مورد معامله وجود داشته باشد اصطلاحا معامله با حق استرداد نامیده می شود. در معاملات با حق استرداد بر حسب تبصره ۲ ماده ۳۳ قانون ثبت ، ضمن اینکه انتقالدهنده درخواست ثبت می کند مکلف است در اظهارنامه قید کند که نسبت به مورد درخواست ثبت ، معامله با حق استرداد صورت گرفته است . معامله با شرط استرداد یک تاسیس ثبتی می باشد و در مواد ۳۳ و ۳۴ قانون ثبت »بیع خیاری « مقرارت آن بیان شده است . معاملات با حق استرداد تملیکی نیستند و مبیع به خریدار یا انتقالگیرنده منتقل نمی شود. ثمن دریافتی به انتقالدهنده، دین او محسوب می شود؛ انتقالگیرنده، که این ثمن را پرداخت کرده است طلب کار و انتقالدهنده، بدهکار محسوب می شود. مورد معامله وثیقه دین مذکور است . اگر انتقالدهنده یعنی بدهکار دین مذکور را پرداخت ، مورد معامله از طریق مزایده به فروش می رود تا از محل فروش آن طلب بستانکار پرداخت شود. در نوشتار حاضر با روش توصیفی -تحلیلی به بررسی حقوقی آثار معامله با حق استرداد پرداخته شده است .

معامله ،حق استرداد،فسخ ،بیع شرط.