زهرا امرایی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه الهیات و معارف اسلامی ، دانشگاه پیام نور خرم آباد

یکی از چالش های مهم عصر حاضر در علوم پزشکی ، شبیه سازی انسان می باشد. اصطلاح شبیه سازی عبارت است از، فرآیند تولید غیر جنسی گروهی از سلولها، مولکولها یا موجودات زنده را که همگی از نظر ژنتیکی مشابه نیای مشترک باشند. روش تحقیق به صورت توصیفی بوده و از روش کتابخانه ای و اسنادی استفاده شده است . در تولیدمثل جنسی ، فرد اطلاعات ژنتیکی خود را از دو نفر دریافت میکند، یعنی در این حالت ، منشا متعدد است ، اما در شبیه سازی ، فرد، اطلاعات ژنتیکی خود را از یک نفر دریافت میکند. در قوانین جمهوری اسلامی ایران، قانونی دال بر منع یا عدم منع شبیه سازی انسان به صراحت بیان نشده است ولی در موضوعات مرتبط با شبیه سازی مسائلی بیان شده از مفاد بعضی آیات، حکم وجوب تولید مثل از راه طبیعی و یا حرمت تولید مثل از راه شبیه سازی استفاده نمی شود. و در آخر، تا زمانی که دلیلی محکم و بدون خدشه برای ممنوعیت و حرمت شبیه سازی وجود نداشته باشد، نمی توان به قاطعیت بر حرمت شبیه سازی فتوا داد.

شبیه سازی انسان؛ تولید مثل جنسی و غیرجنسی ؛ فقهی و حقوقی ؛ ممنوعیت و عدم ممنوعیت .