ریحانه باطنی نوش آبادی - دانشجوی دکتری، رشته مطالعات زنان، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم، ایران
مریم محسنی - دانشجوی دکتری، رشته مطالعات زنان، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم، ایران

شاکله جوامع را مردان و زنان تشکیل می دهند که توجه به هریک از دو طیف ، موجب بهبود شرایط جامعه خواهد شد. برنامه های توسعه ازجمله برنامه های به کار گرفته در جوامع مدرن است که در ایران نیز از دوران پیش از انقلاب اسلامی و هم زمان با دوران مدرنیته در ایران در قوانین لحاظ شد و تاکنون نیز ادامه دارد. این برنامه ها در دو دهه اخیر بیش ازپیش به زنان توجه نموده است که از آن حمله برنامه ششم توسعه است . هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی جایگاه توانمندسازی زنان در برنامه ششم توسعه کشور است . جمع آوری یافته ها به صورت اسنادی - کتابخانه ای و روش تحلیل دادهها، تحلیل محتوای کیفی است . یافته های حاصل از این پژوهش ، حاکی از آن است که برنامه ششم توسعه جمهوری اسلامی ایران در گفتمان اعتدال، در کنار توانمندسازی همه آحاد جامعه به توانمندسازی زنان نیز توجه داشته است . شاخص هایی که برای توانمندسازی زنان به دست آمد شامل توانمندسازی زنان آسیب پذیر، توانمندسازی حوزههای مختلف ، توانمندسازی اقشار مختلف و توانمندسازی علمی هستند که دارای ۲۵ زیرمقوله است . با توجه به موارد به دست آمده می توان اذعان داشت طراحان برنامه ششم به نقش مستقیم زنان در رشد و تعالی جامعه نیز توجه داشته اند؛ چراکه در شش مورد از موارد به دست آمده، زنان مورد خطاب قرارگرفته اند که شامل توانمندسازی زنان قشر آسیب پذیر، رصد ارتقای زنان و خانواده، تقویت جایگاه امور زنان و خانواده و درنهایت استیفای حقوق زنان می باشند.

زنان؛ توانمندسازی ؛ برنامه توسعه ششم ؛ عدالت جنسیتی .