حمیدرضا امینیان - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق جزاوجرم شناسی ، واحد دامغان ،دانشگاه پیام نور،دامغان ،ایران

نوزادان و کودکان ، موجوداتی معصوم و در عین حال فاقد قدرت دفاعی از خود می باشند. افرادی که برای بیان خواسته ، درد و الم خود حتی زبان سخن گفتن ندارند و این پدر و مادر هستند که پناهگاهی امن برای آن ها محسوب می شوند . اما در مواردی همین پناهگاه امنی که در خانواده دارند نیز تبدیل به دشمن جان نوزادان و کودکان می شود و تا جایی پیش می رود که حتی دست به قتل آن ها می زند. نوزادان و اطفال بی گناهی که در فرایند به وجود آمدن خود نقشی نداشته اند و در هر قالبی اعم از شرعی و غیر شرعی ، موجود شده اند و پای به این دنیا گذاشته اند اما خیلی زود طعم تلخ جنایت را نسبت به خود می چشند. جنایتی به نام فرزند کشی ،کودک کشی که گاها خبرهایی مبتنی بر این امر به گوش می رسد. فرو کردن سوزن در جمجمه ی نوزاد،ذبح کودک، کشیدن پلاستیک بر صورت وی و … که همگی منجر به مرگ او می شود.این پژوهش به روش توصیفی و تحلیلی به دنبال یافتن جنبه های جرم شناسی فرزند کشی در جامعه ایران بوده ،ویافته های این تحقیق می توان به نقش افکار سنتی گذشته در فرزند کشی به ویژه فرزندان دختر که چندان ربطی به آموزه دینی نداشته است بلکه تفسیر غلط از غیرت در بافت سنتی جامعه است ،که اذهان برخی از قشر های سنتی گذشته به جامانده ، در کنار آن اعتیاد والدین و عدم کنترل روان آنها در برخورد با فرزندان ، عدم جنبه های بازدارندگی در قانون ما بواسطه ولایت فرزندان بر پدر از جمله عوامل تاثیر گذار بر پدیده فرزند کشی است .

فرزندکشی ، جرم شناسی ،قتل های خانوادگی ،عدم بازدارندگی قانون