یوسف رستگار - کارشناس املاک، شهرداری شیراز
زهرا ناصری - کارشناس املاک، شهرداری شیراز
حامد خورشیدیه - کارشناس تملک، شهرداری شیراز
فاطمه نام آور - کارشناس حقوقی، شهرداری شیراز

در دهه های اخیر کمبود مسکن و کیفیت نامطلوب آن، همواره به عنوان یکی از معضلات اجتماعی - اقتصادی در کشور ما مطرح بوده است . در این مقاله صرف نظر از گونه گونی و تنوع در مفهوم انعطاف پذیری ، به صورت جامع به آسیب شناسی و دلایل عدم تحقق انعطاف پذیری در حوزه مسکن معاصر ایران پرداخته خواهد شد. به این منظور عوامل مختلف اقتصادی ، اجتماعی ، سیاسی ، کالبدی و غیره که به گونه مستقیم یا غیرمستقیم به عنوان مانعی در مسیر شکل گیری و تحقق مسکن منعطف ، شناسایی گردیده اند، با ابزار تحلیلی سیستم دینامیک - روش مطالعه و مدیریت سیستم های بازخوردی پیچیده، واکاوی ، تحلیل و مدون خواهند شد.هدف اصلی مسکن به وجود آوردن محیطی سازگار و منطبق بر روش زندگی انسان است .علاوه بر تامین نیازهای فردی ، مسکن باید قادر به برآورده ساختن نیازهای اجتماعی انسان نیز باشد؛ اما با مدرن شدن جامعه و رشد جمعیت ، تغییر شکل خانواده، افزایش شمار خانوادههای هسته ای شهری ، بحران کار و هجوم مردم به شهرهای بزرگ و از سوی دیگر در هم تنیدگی و گفتگوی دیالکتیک عوامل مختلف ، مسئله مسکن به عنوان یک مسئله مهم شهری ، صورت دیگری می نماید. نتایج این تحقیق در ایران نیز، مسکن از مهمترین دغدغه های ناموفق دولتها در شصت سال اخیر بوده است . طرح تولید انبوه مسکن ارزان برای گروههای کم درآمد یکی از برنامه های محوری دولت نهم برای برقراری عدالت اجتماعی و کمک به گروههای محروم شهری است که در دولت دهم و یازدهم ادامه یافته است . اجرای مسکن مهر آثار و پیامدهای مثبت و منفی فراوانی دربرداشته است .

مسکن اجتماعی (ملی ) ، انحرافات شهری ، نابرابری طبقاتی ، اقشار کم درآمد