مسوولیت جزایی در قذف

شریعت اسلام برای روح آدمی امتیاز بالایی قرار داده است و آن را بسیار متعالی می داند. یکی از مهم ترین جرایم علیه شخصیت معنوی افراد،اتهامات جنسی است که در معنای خاص خود »قذف« نامیده می شود. با پیدایش و گسترش روزافزون رسانه های همگانی ، جرایم علیه شخصیت معنوی افراد نیز دامنه ی گسترده تری پیدا کرد و مسائل جدیدی را فراروی پژوهشگران فقه و حقوق قرار داد. دشنامی که شامل الفاظ رکیک باشد در نظام فقهی اسلام حرام اعلام شده و دشنام دهنده مستحق مجازات تعزیری دانسته شده است و برای این حرمت از آیات و روایات و سیره معصومین دلایل فراوانی وجود دارد. یافته ها و نتایج این پژوهش نشان می دهد که ؛ آنچه در نظر همه فقها غیر قابل تشکیک ومسلم است این است که قذف متجاهر به زنا حد ندارد و درباره استحقاق تعزیر وی اختلاف نظر وجود داردادله . ای که جواز قذف متجاهر و در نتیجه عدم تعزیر قاذف را اثبات می کنند، قابل نقد هستند، چرا که در درجه اول حکم تعزیر درباره عدم وجود یکی از شرایط احصان مطلق و بی قید آمده است و بین عفت و دیگر شروط تفاوتی قائل نشده است و در درجه دو م قذف مطلقا حرام است و ایراد لفظ قذف قبح صدوری دارد؛ هرچند که متجاهر به زنا استحقاق آن کلمات را داشته باشد و فقها در بسیاری از موارد که حکم به جواز دشنام داده اند، این حکم رامقی د به عدم اشتمال بر قذف کردهاند. اسباب سقوط حد از قاذف عبارتنداز: عفو، لعان، اقرار، تقاذف، قذف بدون انگیزهاتهام واذی ت ، قاذف در مقام شهادت ناتمام و دادخواهی و ظلم و گزارش جرم.

Keywords:

حد , قذف در کلام معصوم , متجاهر , قاذف