بهزاد مریدی - - استادیار گروه زبان شناسی و زبان های خارجی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

رویدادها به مثابه گفتمان، نظام اندیشه­ای و دستگاهزبانی را تولید می­کنند که مفاهیم در درون آن سامانه زبانی معنادار می­شوند. براین اساس نظام زبانی بازنمونی ازپیوند عناصرزبانی بامولفه­های غیرزبانی وانعکاس­دهنده بافتار است. مفاهیم آزادی و عدالت اجتماعی درگستره زیست اجتماعی درتوالی زمانی ازاهمیت ویژه­ای برخوردار بوده ونوع روایت یا برداشت­ ازآنها نیز همبسته به قرارداشتن درنظام گفتمانی خاص است که درآن سامانه تکون یافتند. البته هرنظام گفتمانی دردستگاه زبانی ویژه دارای دال مرکزی است و مقوله­­­بندی­ها نیز برپایه آن صورت می­گیرد. پژوهش حاضر باشیوه توصیفی وتحلیل گفتمان انتقادی به عنوان نظریه­ میان­رشته­ای در زبان­شناسی به دنبال صورت بندی برداشت­ها ازاین مفاهیم و چگونگی ارتباط میان آنها درگفتمان نهج البلاغه و لیبرالیسم است. ناهمسانی مواجهه بااین مفاهیم به دلیل دال مرکزی، روایتگرها و موقعیت ها درگفتمان­ها از یافته­های این پژوهش است. براین اساس گفتمان­ لیبرالیسم به مثابه متن ازجهت تقدمی، رای به اولویت آزادی داده اما نهج­البلاغه همکنشی، باهم آیی این مفاهیم درعرصه اجتماعی را روا دانسته است.

آزادی, تحلیل گفتمان انتقادی, عدالت اجتماعی, لیبرالیسم, نهج البلاغه