بررسی نقش استفاده از مدل های یادگیری هیبریدی در بهبود کیفیت تدریس در دانشگاه ها

این مقاله مروری روایتی به بررسی نقش مدل های یادگیری هیبریدی در بهبود کیفیت تدریس در دانشگاه ها می پردازد. یادگیری هیبریدی که ترکیبی از آموزش حضوری و آنلاین است، به عنوان روشی با پتانسیل بالا برای بهبود نتایج آموزشی مورد توجه قرار گرفته است. این مقاله با مرور مطالعات مختلف، تاثیر یادگیری هیبریدی بر کیفیت تدریس را بررسی می کند و بر جنبه هایی همچون روش های تدریس، تعاملات استاد و دانشجو، و اثربخشی کلی آموزشی تمرکز دارد. نتایج نشان می دهد که مدل های یادگیری هیبریدی می توانند به بهبود عملکرد تحصیلی، افزایش تعاملات دانشجویان و انعطاف پذیری بیشتر در یادگیری منجر شوند. با این حال، چالش هایی همچون دسترسی به فناوری و نیاز به آموزش اساتید از جمله عواملی هستند که می توانند بر موفقیت پیاده سازی این مدل ها تاثیرگذار باشند. در پایان، این مقاله با بحث در مورد پتانسیل یادگیری هیبریدی برای تحول آموزش عالی، پیشنهاداتی برای تحقیقات آینده به منظور رفع خلاءهای موجود ارائه می دهد، به ویژه در زمینه دسترسی به فناوری و آمادگی اساتید. این مقاله مروری روایتی به بررسی نقش مدل های یادگیری هیبریدی در بهبود کیفیت تدریس در دانشگاه ها می پردازد. یادگیری هیبریدی که ترکیبی از آموزش حضوری و آنلاین است، به عنوان روشی با پتانسیل بالا برای بهبود نتایج آموزشی مورد توجه قرار گرفته است. این مقاله با مرور مطالعات مختلف، تاثیر یادگیری هیبریدی بر کیفیت تدریس را بررسی می کند و بر جنبه هایی همچون روش های تدریس، تعاملات استاد و دانشجو، و اثربخشی کلی آموزشی تمرکز دارد. نتایج نشان می دهد که مدل های یادگیری هیبریدی می توانند به بهبود عملکرد تحصیلی، افزایش تعاملات دانشجویان و انعطاف پذیری بیشتر در یادگیری منجر شوند. با این حال، چالش هایی همچون دسترسی به فناوری و نیاز به آموزش اساتید از جمله عواملی هستند که می توانند بر موفقیت پیاده سازی این مدل ها تاثیرگذار باشند. در پایان، این مقاله با بحث در مورد پتانسیل یادگیری هیبریدی برای تحول آموزش عالی، پیشنهاداتی برای تحقیقات آینده به منظور رفع خلاءهای موجود ارائه می دهد، به ویژه در زمینه دسترسی به فناوری و آمادگی اساتید.

Keywords:

یادگیری هیبریدی , کیفیت تدریس , آموزش عالی , تعاملات دانشجویی , فناوری در آموزش