این مقاله به بررسی و ارزیابی برنامه های درسی مبتنی بر نظریه یادگیری سازنده گرایی با تاکید بر توسعه تفکر انتقادی در دانش آموزان و دانشجویان می پردازد. نظریه سازنده گرایی به عنوان یکی از نظریه های اصلی یادگیری، بر اهمیت یادگیری فعال و مشارکتی تاکید دارد و بر این اساس، برنامه های درسی که بر مبنای این نظریه طراحی شده اند، می توانند به طور موثری مهارت های تفکر انتقادی را تقویت کنند. در این مقاله، از روش تحلیل توصیفی برای بررسی منابع و مطالعات موجود استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که برنامه های درسی سازنده گرا نه تنها به یادگیری عمیق تر کمک می کنند، بلکه توانایی دانش آموزان را در تحلیل مسائل و تصمیم گیری های منطقی بهبود می بخشند. همچنین، چالش ها و موانع موجود در پیاده سازی این برنامه ها، از جمله مقاومت معلمان و دانش آموزان در برابر تغییر از رویکردهای سنتی به رویکردهای سازنده گرا، مورد بررسی قرار گرفته است. در پایان، پیشنهادهایی برای بهبود کیفیت برنامه های درسی و تقویت مهارت های تفکر انتقادی در نظام های آموزشی ارائه شده است. این مقاله به بررسی و ارزیابی برنامه های درسی مبتنی بر نظریه یادگیری سازنده گرایی با تاکید بر توسعه تفکر انتقادی در دانش آموزان و دانشجویان می پردازد. نظریه سازنده گرایی به عنوان یکی از نظریه های اصلی یادگیری، بر اهمیت یادگیری فعال و مشارکتی تاکید دارد و بر این اساس، برنامه های درسی که بر مبنای این نظریه طراحی شده اند، می توانند به طور موثری مهارت های تفکر انتقادی را تقویت کنند. در این مقاله، از روش تحلیل توصیفی برای بررسی منابع و مطالعات موجود استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که برنامه های درسی سازنده گرا نه تنها به یادگیری عمیق تر کمک می کنند، بلکه توانایی دانش آموزان را در تحلیل مسائل و تصمیم گیری های منطقی بهبود می بخشند. همچنین، چالش ها و موانع موجود در پیاده سازی این برنامه ها، از جمله مقاومت معلمان و دانش آموزان در برابر تغییر از رویکردهای سنتی به رویکردهای سازنده گرا، مورد بررسی قرار گرفته است. در پایان، پیشنهادهایی برای بهبود کیفیت برنامه های درسی و تقویت مهارت های تفکر انتقادی در نظام های آموزشی ارائه شده است.

سازنده گرایی, تفکر انتقادی, برنامه های درسی, یادگیری فعال, محیط های آموزشی