این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی، خودتنظیمی و هیجانات تحصیلی در دانش آموزان دبیرستانی شیراز انجام شد. هدف اصلی پژوهش تعیین این بود که چگونه خودتنظیمی و هیجانات تحصیلی می توانند خودکارآمدی تحصیلی را در این گروه پیش بینی کنند. این مطالعه به صورت مقطعی بر روی ۱۶۰ دانش آموز دبیرستانی در شیراز انجام شد که بر اساس جدول مورگان و کرجسی انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد برای خودکارآمدی تحصیلی، خودتنظیمی و هیجانات تحصیلی جمع آوری شد. برای بررسی رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی و هر یک از متغیرهای مستقل، از تحلیل همبستگی پیرسون استفاده شد. سپس، تحلیل رگرسیون خطی برای ارزیابی قدرت پیش بینی خودتنظیمی و هیجانات تحصیلی بر خودکارآمدی تحصیلی انجام گرفت. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۷ انجام شد. آمار توصیفی نشان داد که میانگین نمرات برای خودکارآمدی تحصیلی ۳.۷۵ (انحراف معیار = ۰.۶۲)، برای خودتنظیمی ۳.۸۲ (انحراف معیار = ۰.۵۸) و برای هیجانات تحصیلی ۳.۶۷ (انحراف معیار = ۰.۷۱) بود. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین خودکارآمدی تحصیلی و خودتنظیمی (r = ۰.۵۴، p < ۰.۰۱) و بین خودکارآمدی تحصیلی و هیجانات تحصیلی (r = ۰.۴۸، p < ۰.۰۱) همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. تحلیل رگرسیون نشان داد که هر دو متغیر خودتنظیمی (B = ۰.۴۲، β = ۰.۳۹، p < ۰.۰۰۱) و هیجانات تحصیلی (B = ۰.۲۷، β = ۰.۳۱، p < ۰.۰۰۱) به طور معناداری خودکارآمدی تحصیلی را پیش بینی می کنند و ۳۸ درصد از واریانس آن را تبیین می کنند (R² = ۰.۳۸). یافته ها نقش حیاتی خودتنظیمی و هیجانات تحصیلی را در شکل گیری خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان دبیرستانی تاکید می کنند. این نتایج نشان می دهند که تقویت مهارت های خودتنظیمی و پرورش هیجانات مثبت تحصیلی می تواند به طور معناداری به افزایش خودکارآمدی تحصیلی و در نتیجه موفقیت تحصیلی بیشتر دانش آموزان کمک کند. مداخلات آموزشی باید بر این حوزه ها تمرکز داشته باشند تا عملکرد تحصیلی و بهزیستی کلی دانش آموزان بهبود یابد. این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی، خودتنظیمی و هیجانات تحصیلی در دانش آموزان دبیرستانی شیراز انجام شد. هدف اصلی پژوهش تعیین این بود که چگونه خودتنظیمی و هیجانات تحصیلی می توانند خودکارآمدی تحصیلی را در این گروه پیش بینی کنند. این مطالعه به صورت مقطعی بر روی ۱۶۰ دانش آموز دبیرستانی در شیراز انجام شد که بر اساس جدول مورگان و کرجسی انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد برای خودکارآمدی تحصیلی، خودتنظیمی و هیجانات تحصیلی جمع آوری شد. برای بررسی رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی و هر یک از متغیرهای مستقل، از تحلیل همبستگی پیرسون استفاده شد. سپس، تحلیل رگرسیون خطی برای ارزیابی قدرت پیش بینی خودتنظیمی و هیجانات تحصیلی بر خودکارآمدی تحصیلی انجام گرفت. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۷ انجام شد. آمار توصیفی نشان داد که میانگین نمرات برای خودکارآمدی تحصیلی ۳.۷۵ (انحراف معیار = ۰.۶۲)، برای خودتنظیمی ۳.۸۲ (انحراف معیار = ۰.۵۸) و برای هیجانات تحصیلی ۳.۶۷ (انحراف معیار = ۰.۷۱) بود. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین خودکارآمدی تحصیلی و خودتنظیمی (r = ۰.۵۴، p < ۰.۰۱) و بین خودکارآمدی تحصیلی و هیجانات تحصیلی (r = ۰.۴۸، p < ۰.۰۱) همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. تحلیل رگرسیون نشان داد که هر دو متغیر خودتنظیمی (B = ۰.۴۲، β = ۰.۳۹، p < ۰.۰۰۱) و هیجانات تحصیلی (B = ۰.۲۷، β = ۰.۳۱، p < ۰.۰۰۱) به طور معناداری خودکارآمدی تحصیلی را پیش بینی می کنند و ۳۸ درصد از واریانس آن را تبیین می کنند (R² = ۰.۳۸). یافته ها نقش حیاتی خودتنظیمی و هیجانات تحصیلی را در شکل گیری خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان دبیرستانی تاکید می کنند. این نتایج نشان می دهند که تقویت مهارت های خودتنظیمی و پرورش هیجانات مثبت تحصیلی می تواند به طور معناداری به افزایش خودکارآمدی تحصیلی و در نتیجه موفقیت تحصیلی بیشتر دانش آموزان کمک کند. مداخلات آموزشی باید بر این حوزه ها تمرکز داشته باشند تا عملکرد تحصیلی و بهزیستی کلی دانش آموزان بهبود یابد.

خودکارآمدی تحصیلی, خودتنظیمی, هیجانات تحصیلی, دانش آموزان دبیرستانی, عوامل پیش بینی کننده, شیراز