H Nasrollah Hosseini - B.S in Civil engineering and M.A in Civil engineering in branch of Structure

درهنگام طراحی ساختمان های مهندسی بیشترین توجه به بارهای جاذبه ای است که همیشه موجود بوده و بنابراین درطول عمر یک سازه بایستی با آنها مقابله شود بزرگی آنها و جایی که اشغال می کنند و محلوارد شدن بارمشخص است و با زمان نیز تغییر چندانی ندارند ازطرف دیگر وقتی با بارهای جانبی روبرو می شویم روش مشابهی به کار می بریم برای مثال بارهای ناشی ازباد یا زلزله را به عنوان ضریبی ازبار قائم مدل می کنیم که این روش پایه بسیاری ازطراحی ها ازاغاز قرن بیستم بوده و دربسیاری ازموارد نیز نتایج قابل قبولی داشته است با این وجود بادرنظر گرفتن ماهیت دینامیکی بارهای جانبی پیشرفت های مهمی قابل دستیابی است دو راه برای کمک به ساختمان برای تحمل بارهای زلزله وجود دارد طراحی ساختمان با مقاومت و سختی کافی و ظرفیت تغییر شکل غیرالاستیک برای تحمل زلزله این هدف با اضافه کردن اجزایی مثل دیواربرشی بادبندها و قاب خمشی دیافراگم ها و خرپاهای افقی تامین می شود تا منجر به سیستمی مقاوم دربرابر بارهای جانبی گردد. این روش همچنین دربرگیرنده شکل ساختمان می باشد