برداشت ریزجلبک Nannochloropsis oculata به روش لخته سازی الکتروشیمیایی توسط الکترودهای آهن، آلومینیوم و گرافیت

برداشت ریزجلبک یک فرایند دو مرحله ای است که شامل جداسازی فاز مایع رویی از زی توده یا فاز جامد است که بعد از تولید انبوه آغاز می شود. هدف از این تحقیق جمع آوری ریزجلبک Nannochloropsis oculata به روش لخته سازی الکتروشیمیایی توسط الکترودهای مختلف آهن، آلومینیوم و گرافیت و اثر آن ها بر بازده برداشت، تعداد سلول های ریزجلبک بعد از برداشت و نرخ لخته شدن ریزجلبک بود، که طی مدت ۲۰ دقیقه ارزیابی شد. بیشترین مقدار بازده برداشت به طور همزمان در تیمار شاهد (استفاده از سانتریفیوژ) و الکترود آلومینیوم اندازه گیری شد (۰۵/۰>P). نتایج این مطالعه نشان داد که برداشت الکتروشیمایی ریز جلبک N. oculata توسط الکترودهای فلزی (آهن و آلومینیوم) و غیرفلزی (گرافیت) سبب تغییرات معنی داری در تعداد سلول ها بعد از برداشت، مقدار خاکستر و غلظت لخته سازی جلبک داشت و تیمار الکترود آلومینیوم بالاترین بازده برداشت جلبک را نشان داد (۴۸/۱ ± ۴۷/۹۶ درصد) و کمترین بازده در الکترود گرافیت (c۳۳/۱ ± ۹۲/۷۴ درصد) مشاهده شد (۰۵/۰>P). همچنین نرخ لخته شدن ریز جلبک نانوکلرپسیس اوکولاتا در تیمار آلومینیوم سریع تر اتفاق افتاد (۰۵/۰>P). بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده در این تحقیق، انعقاد الکتریکی (Electrocoagulation) با الکترود آلومینیوم روشی موثر برای لخته سازی و برداشت سلول های میکروجلبک نانوکلرپسیس اوکولاتا بوده، از این رو می تواند به عنوان یک روش مناسب و جایگزینی سودآور در بازیابی زی توده و تولید میکروجلبک نانوکلرپسیس تغلیظ شده برای استفاده در صنایع مختلف از جمله بیودیزل پیشنهاد نمود.

Keywords:

Nannochloropsis oculata , برداشت جلبک , الکتروشیمی , انعقاد الکتریکی