تاثیر یادگیری از طریق بازی بر تقویت مهارت های ارتباطی در کودکان ابتدایی

آموزش سنتی که بر پایه انتقال مستقیم اطلاعات از آموزگار به کودک استوار است، اغلب فاقد جذابیت و تعامل لازم برای کودکان می باشد. از سوی دیگر، یادگیری از طریق بازی به عنوان یک روش نوین، می تواند کودکان را به شکل فعال در فرآیند یادگیری درگیر کرده و از طریق تعامل و همکاری، بهبود مهارت های ارتباطی آنها را تسهیل کند. بازی ها فرصتی را فراهم می کنند تا کودکان در محیطی غیررسمی و لذت بخش، مهارت های ارتباطی، حل مسئله، مدیریت هیجانات و کار گروهی را تجربه کنند. در دنیای امروز، مهارت های ارتباطی یکی از عوامل کلیدی در موفقیت فردی و اجتماعی افراد محسوب می شود. کودکان در دوران ابتدایی نیازمند تقویت این مهارت ها هستند تا بتوانند در آینده به صورت موثر در جامعه مشارکت کنند. با این حال، شیوه های سنتی آموزش کمتر به تقویت این مهارت ها می پردازند و بیشتر بر آموزش های نظری و مفهومی متمرکزند. این پژوهش بر آن است تا به این پرسش پاسخ دهد که آیا یادگیری مبتنی بر بازی می تواند به تقویت مهارت های ارتباطی کودکان ابتدایی کمک کند و در صورت مثبت بودن پاسخ، چگونه و تا چه اندازه این تاثیرات نمایان می شود؟ توسعه مهارت های ارتباطی از کودکی نه تنها به بهبود عملکرد تحصیلی، بلکه به رشد سالم و پایدار فرد در جامعه منجر می شود. با توجه به اهمیت این مهارت ها در موفقیت های آینده کودکان، یافتن روش های آموزشی مناسب برای تقویت آنها ضروری است. بازی به عنوان یک ابزار آموزشی می تواند کودکان را به شکلی جذاب و طبیعی به این مهارت ها مجهز کند. بررسی اثربخشی بازی های آموزشی در تقویت مهارت های ارتباطی به آموزگاران و سیاست گذاران آموزشی کمک می کند تا از این روش ها به شکلی موثرتر در فرآیند آموزش استفاده کنند.

Keywords:

یادگیری از طریق بازی , مهارت های ارتباطی , دانش آموزان ابتدایی , آموزگار