تاثیر انحراف توجه سهامداران نهادی بر مسئولیت پذیری اجتماعی

بر اساس تئوری منافع شخصی، اگر سهامداران نهادی در انجام وظیفه نظارتی خود کم کاری کنند، در سایه این عدم توجه، الزاما اقدامات و تصمیمات مدیریت در راستای منافع هم گروه های ذینفع نخواهد بود بلکه مدیریت با ترجیح دادن منافع شخصی از انجام فعالیت های محیطی و اجتماعی اجتناب خواهد کرد. بر این اساس هدف این پژوهش بررسی تاثیر انحراف توجه سهامدار نهادی بر مسئولیت پذیری اجتماعی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. برای آزمون فرضیه های پژوهش، بااستفاده از داده های ۱۲۳ شرکت بورس اوراق بهادار تهران در فاصله زمانی ۱۳۹۱-۱۴۰۰ که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند، از مدل های رگرسیونی چند گانه استفاده شد. نتایج آزمون فرضیه های پژوهش نشان داد افزایش درصد سهامدار نهادی سبب افزایش ایفای دامنه مسئولیت پذیری اجتماعی و انحراف توجه سهامداران نهادی سبب کاهش دامنه مسئولیت-پذیری اجتماعی شده است. استدلال بر این است با افزایش انحراف توجه سهامداران نهادی، نظارت بر اقدامات مدیریت کاهش یافته، رفتارهای فرصت طلبانه مدیریت و دنباله روی از اهداف مقطعی و کوتاه مدت افزایش یافته و به سبب نبود قدرت نظارتی کافی، مدیران نگران عملکرد ضعیف محیطی و اجتماعی خود نخواهند بود که دامنه توجه مدیریت به مسئولیت های اجتماعی شرکت را کاهش می دهد.

Keywords:

Distracted Institutional Investors , Supervisory Power , social responsibility , interest groups