مهدی کلبخانی - فرهنگی آموزش و پرورش
یاشار نعیمی - فرهنگی آموزش و پرورش
امیر زرخانی - فرهنگی آموزش و پرورش

نظام آموزش و پرورش باید با قبول و پذیرش هوشهای چندگانه و مجزا بودن آنان از هم، فرصتها و امکانات متعددی را فراهم سازد تا خلاقیتهای دانشآموزان بروز یابند. نگهداشتن دانشآموزان در شرایطی که فقط یک یا دو هوش قابلیت بروز داشته باشند، از ظهور سایر توانمندیهای بالقوه آنان خواهد کاست. توجه به تواناییهای اختصاصی افراد در قالب هوشهای چندگانه و نیز توجه به این نکته که اندازهگیری این تواناییها با آزمونی ساده و در زمانی محدود قابل سنجش نیست، می تواند بستری را برای همه دانشآموزان مهیا کند تا تواناییها و استعدادهای خود را بشناسند و در راستای این تواناییها در راه پیشرفت و موفقیت خود بکوشند. هوشهای چندگانه گاردنر میتوانند نقش زیادی در یادگیری دانشآموزان داشته باشند. آگاهی از این نظریه، معلمان را برمیانگیزد تا روشهای متفاوتی برای کمک به همه دانشآموزان کلاسشان بیابند. معلمی که از هوشهای چندگانه استفاده می کند، با معلم کلاسهای سنتی تفاوت زیادی دارد. در کلاسهای سنتی، معلم معمولا روبهروی دانشآموزان میایستد و سخن میگوید. چیزهایی را روی تخته مینویسد، از دانشآموزان سوالات مربوط به مطالب خوانده شده را میپرسد و منتظر میماند دانشآموزان تکالیف نوشتاری خود را به پایان برسانند. اما در کلاسهای مبتنی بر هوشهای چندگانه، معلم بهطور مرتب روش تدریس خود را از روش زبانی به دیداری و از دیداری به موسیقایی و همینطور تا آخر، تغییر می دهد و غالبا با روشهای متنوع، به ترکیب این مقولات هوشی میپردازد.

اختلال یادگیری، اختلال یادگیری نوشتن، هوش، هوش چندگانه گاردنر.