اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر دشواری های تنظیم هیجان بیماران دیالیزی دارای افسردگی

سابقه و هدف: نارسایی کلیوی با مشکلات خلقی و هیجانی بیماران مرتبط است که نیازمند مداخلات روان شناختی موثر است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان پذیرش و تعهد (Acceptance and Commitment Therapy; ACT) بر دشواری های تنظیم هیجان بیماران دیالیزی دارای افسردگی بود. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل نابرابر بود. جامعه ی آماری شامل بیماران دیالیزی تحت درمان در بیمارستان شهید هاشمی نژاد (تهران) در سال های ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ بودند. تعداد ۴۲ بیمار دیالیزی دارای افسردگی که نمره ی آن ها در پرسش نامه ی افسردگی بک بالاتر از ۲۹ بود، به روش نمونه گیری هدفمند (نوع همگن) انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابتدا، هر دو گروه در مرحله ی پیش آزمون به مقیاس دشواری های تنظیم هیجان پاسخ دادند. سپس گروه آزمایش در جلسات درمان ACT شرکت کرد و گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماند. در نهایت، گروه ها پس آزمون را تکمیل کردند و داده ها گردآوری شد. یافته ها: نتایج آزمون مانکووا نشان داد که پس از کنترل اثرهای پیش آزمون، تفاوت معناداری در ترکیب خطی مولفه های دشواری های تنظیم هیجان دو گروه وجود دارد (۰/۹۰۴ = T پیلایی، ۳۹/۰۷۰ =۶،۲۵F، ۰/۰۰۱=P). آزمون های تک متغیری تحلیل کوواریانس نیز کاهش معناداری (۰/۰۱ >P) در تمامی این مولفه ها در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل نشان داد. نتیجه گیری: برنامه ی ACT درمانی موثر برای کاهش دشواری های تنظیم هیجان بیماران دیالیزی افسرده است که به عنوان اولویت درمانی پیشنهاد می شود.

Keywords:

Acceptance and Commitment Therapy , Depression , Dialysis , Emotion Regulation , افسردگی , تنظیم هیجان , درمان پذیرش و تعهد , دیالیز