ارائه چارچوبی برای پاسخگویی به محیط در برنامه درسی آموزش عالی

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 36

This Paper With 38 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JPEM-11-45_009

تاریخ نمایه سازی: 24 شهریور 1403

Abstract:

پژوهش حاضر با هدف تدوین چارچوب مفهومی برنامه درسی پاسخگو به محیط در آموزش عالی، با استفاده از دیدگاه متخصصان و صاحب نظران مجرب و مرتبط با موضوع به روش تحقیق مطالعه موردی کیفی پرداخته است. مشارکت­کنندگان این پژوهش کیفی شامل یازده نفر از متخصصان و صاحب نظران برنامه­ریزی درسی می باشد. که انتخاب مشارکت کنندگان با استفاده از رویکرد هدفمند و با روش انتخاب صاحب نظران کلیدی و استفاده از معیار اشباع نظری و گردآوری اطلاعات با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته، انجام گردید. اطلاعات حاصل با استفاده از روش تحلیل مضمون و تشکیل شبکه مضامین تحلیل گردید و بر آن مبنا به احصای مضامین فراگیر، سازمان دهنده و پایه ای مربوط به چارچوب پاسخگویی برنامه درسی در آموزش عالی پرداخته شده که اعتبار یافته ها با استفاده از مجموعه ای از روش های اعتبارپذیری، اتکاپذیری ، تاییدپذیری و انتقال پذیری، روش همسو سازی و کنترل تایید و تامین گردید. در نتیجه این پژوهش یک چارچوب پاسخگویی به محیط در برنامه درسی آموزش عالی مشتمل بر ۱۸ عنصر برنامه درسی با ۱۱۱ مولفه و ویژگی مربوطه تدوین گردید. عناصر مذکور عبارتند از: منطق برنامه درسی، منابع تعیین و تدوین اهداف، نیازسن جی، راهبرد اولویت بندی، مفهوم آموزش، مفهوم یادگیری، نقش مربی، نقش متربی، محیط های یادگیری، مکان آموزش و یادگیری، زمان آموزش و یادگیری، محتوا و منابع آموزش و یادگیری، ارزشیابی آموزش و یادگیری، اعتبار بخشی برنامه درسی، نظام برنامه ریزی درسی، مدیریت و نظارت بر اجرای برنامه درسی،  اقتضاء اندیشی و اولویت بندی، آسیب شناسی موانع اجرای برنامه درسی، ارزشیابی برنامه و اصلاح، بازنگری و تغییر برنامه درسی.

Authors

t t

دانشیار بخش مدیریت و برنامه ریزی آموزشی دانشگاه شیراز.

wares parse

دانش آموخته دکتری دانشگاه شیراز

rahmatallah marzoghi

استاد بخش مدیریت و برنامه ریزی آموزشی دانشگاه شیراز.

mehdi mohammadi

دانشیار بخش مدیریت و برنامه ریزی آموزشی دانشگاه شیراز.

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
  • Akker, J., vanden, F., Daniel, M. H. (۲۰۱۰). A curriculum ...
  • Artely, w. (۲۰۰۱). The performance based for management. hand – ...
  • Aliyari, Sh., Malik, H., Pazarargadi, M., Abbaspour, A. (۲۰۱۶). Developing ...
  • Bazargan, A., Fatah Abadi, J., Einollahi, B. (۲۰۰۰). Appropriate Internal ...
  • Brown, L, D., Moore, M. H. (۲۰۰۱). Response, Strategy and ...
  • Byabangard, A. (۲۰۱۵). Educational Psychology (Teaching and Learning Psychology). Tehran: ...
  • Damask, J. J. (۲۰۰۷). Achieving goals in higher education. International ...
  • Daniel, J.M. (۲۰۱۴). Toward a Multidimensional Concept of Curriculum: Understating ...
  • Desbrow, B., Leveritt, M., Palmer, M., & Hughes, R. (۲۰۱۴). ...
  • Eisner, E. W. (۲۰۰۲): The Educational Imagination, On the Design ...
  • Farasatkhah, M. (۱۹۹۸). Excellent educational challenges. Journal of Research and ...
  • Fathi Vajargah, k., Shafiee, N. (۲۰۰۷). Quality Evaluation of Academic ...
  • Fazli Khanim, M. (۲۰۰۸). Active teaching methods. Tehran: Tarbiat Publications. ...
  • Fuller, M. (۲۰۱۴). Curriculum, views, approaches and perspectives. Curriculum implementation. ...
  • Fuizat, Y. (۲۰۱۸). Foundations of Educational Planning. Tehran: Nashr virayeh.[in ...
  • Hanushek, E., Machin, S., Woessmann, L. (۲۰۱۱). Handbooks in Economics ...
  • Hatch, M. J., & Cunliffe, A. L. (۲۰۱۳). Organization theory: ...
  • Hicks, k. (۲۰۰۷). Curriculum in higher education in Australia –Hello? ...
  • Hoy, K, W., & Miskel, G. C. (۲۰۱۳). Educational Administration: ...
  • Jegers, M., & Lapsley, I. (۲۰۰۱). Making Sense of Non-Profit ...
  • Jahani, J. (۲۰۰۹). educational creativity from theory to practice. Tehran: ...
  • Kiani, G., Latifi, F. (۱۹۹۹). Organizational Health Indicators in the ...
  • Lewy, a. (۲۰۱۲). Planning the school curriculum (Translation by Farideh ...
  • Maleki, H. (۲۰۱۶). Curriculum (Action Guide). Tehran: School Publications. [in ...
  • Marzooghi, R. (۲۰۱۷). Science paradigms and curriculum theories: an analysis ...
  • Morley, L. (۲۰۰۱). Producing new workers: Quality and equality and ...
  • Mosleh Amiri, H. (۲۰۱۵). Evaluate the quality of universities and ...
  • Pardakhtchi, M H., Bazargan, A., Arasteh, H., Mozafari, G. (۲۰۱۲). ...
  • Parvand, M. H. (۲۰۰۹). Preparations for educational and curriculum. Tehran: ...
  • Romzek, B. (۲۰۰۰). Dynamic of public sector Accountability in an ...
  • Sarmad, z., Vaziri, m. (۱۹۹۸). Characteristics of curriculum quality in ...
  • Shafie poor motlagh, F., Rasti Barzaki, M. (۲۰۱۶). Presenting a ...
  • Shabani, H. (۲۰۱۷). Educational skills (teaching methods and techniques). Tehran: ...
  • Talebi, S., mazloomyan, S., Saif, M, H. (۲۰۱۵). Principles of ...
  • Torkzadeh, J., Nekoumand, S. (۲۰۱۵). Validating the Scale of University's Power of ...
  • torkzadeh, j., Nekoumand, S., dehghan harati, F. (۲۰۱۳). a study ...
  • Yarmohammadian, M. H. (۲۰۱۸). Principles of Curriculum Development. Tehran: Ketab ...
  • Uys, L. R., Gwele, N. (۲۰۰۵). Curriculum development in nursing: ...
  • Wolf, P., Hill, A., & Evers, F. (۲۰۰۶). Handbook for ...
  • نمایش کامل مراجع