Evaluation of seismic response of concrete buildings with Seismic Isolation

در طول سال های اخیر تکنولوژی ساخت و طراحی سازه های مقاوم در برابر زلزله، در جهت کاهش اثرات زلزله بر ساختمانها و نیز ملحقات م ستعد آسیب پذیر آن ها، پیشرفت زیادی کرده است. یکی از مسائل مهم در طراحی سازه ها طراحی آن ها در برابر بارهای جانبی مانند زلزله است. تاکنون روش های بسیاری برای مقاوم ساختن سازه ها در برابر زلزله ابداع شده اند که برخی از آنها مانند اعضای مهاربندی، قاب خمشی، دیوار برشی و ... دارای رواج بیشتری هستند در اکثر این روشها فرض بر این است که نیروی ناشی از زلزله از طریق پی سازه ها به آن وارد میشود. بنابراین در این گونه روش ها سازه به طور کامل تحت تاثیر نیروی زلزله قرار . [ گرفته و عناصر و اجزاء مختلف این نیروها را متحمل میگردند [ 1 با وجود انواع مختلفی از جداگرهای لرزهای از لحاظ جزئیات و ساختار به کلی تکنیک جداگر مسیر یکسانی را ضمن رعایت یکسری معیارهای مشخص رادنبال میکند.اولین دستاورد این است که یک لایه با سختی جانبی کم بین سازه و فونداسیون ایجاد میکند که از این طریق پریود سازه به مراتب بلندتر از پریود طبیعیاش در حالیکه تکیه گاه ثابت داشته باشد خواهد شد. افزایش پریود طبیعی سازه باعث خواهد شد که سازه از ناحیه حساس به شتاب خارج شده و در نتیجه شتاب سازه کاهش یابد و در نتیجه نیروی القایی زلزله به سازه کاهش خواهد یافت. اما همین امر ( استفاده از جداگرها ) سبب افزایش جابجایی نسبی سازه خواهد شد که البته این.[ تغییر شکل ها در جداگر تجمع یافته و در نتیجه جابجایی القا شده به ساختمان سازه ای بسیار کم خواهد شد[ 2 با توجه به نحوهی عملکرد سیستم های جداگر، بکارگیری این سیستم در بهبود رفتار لرزهای ساختمانهای بلند که بخودی خود دارای زمان تناوب بالایی بوده و از شتاب امواج زلزله که عمدتاً در فرکانس بالا انرژی قابل توجهی را به سازه منتقل میسازند به دورند، مناسب نبوده و غیر قابل توجیه است. علاوه بر این، بافت ژئوتکنیک خاک نیز در برخی موارد میتواند کاربرد سیستم های جداگر را با مشکل روبرو میسازد. به منظور بازدهی مناسب سیستم های جداسازی شده، محلی کهسازه در آن ساخته میشود باید دارای خاک سخت باشد در غیر این صورت جداسازی لرزهای ممکن است شتاب وارده به سازه را افزایش دهد. محدودیت دیگر کاربرد این سیستم جابجایی قابل توجه در تراز جداگر ناشی میگردد که کاملاً بدیهی است که در مواردی که جداسازی کامل از زمین و خاک اطراف میسر نباشد .[ استفاده از این سیستم مذکور عملی نخواهد بود[ 3 در مطالعه حاضر سعی شده است با استفاده از مدل سازی غیر خطی جداگرها برای در نظر گرفتن رفتار واقعی نسبت به عملکرد جداگر پایه در بهبود رفتار لرزهای و کنترل پاسخ سازه های مورد نظر ( ساختمان های 5 و 7 طبقه ) با کاربری آموزشی اقدام شود. بدین منظور تحلیل دینامیکی غیر خطی تاریخچه زمانی برای رکورد زلزله طبس[ 4]که به شتاب حدکثر0.35g مقیاس شده است انجام پذیرفته است. با فرضیاتی نیز که در این تحقیق در نظر گرفته شده اند عبارتند از جرم هر طبقه به صورت متمرکز در مزکز جرم آن قرار دارد. مرکز جرم همه ی طبقات در روی یک محور قائم قرار دارند. ضریب میرایی مود های اول و دوم رو سازه 5%در نظر گرفته شده است. سازه به طور همزمان در دو راستای متعامد تحت تحریک زلزله قرار میگیرند