محسن علمداری - دانشجوی دکتری مدیریت دولتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب.مردادماه ۱۴۰۳

اخیرا مردم اخبار بیشتری در مورد نوآوری های علمی در هوش مصنوعی شنیده اند. برخی از افراد این خبر را مثبت می بینند، در حالی که برخی دیگر از تاثیر منفی فناوری های جدید بر زندگی شان می ترسند. جهان رو به جلو حرکت می کند، فضا و اعماق اقیانوس ها و ویژگی های ساختار مغز و بدن انسان مورد مطالعه قرار می گیرند. با این حال، برخی از مردم نگران توسعه فناوری هستند - اگر ربات اکنون می داند چگونه وزنه ها را بلند کند، دیگر نیازی به جابجایی مبلمان نیست. یعنی این فرد دیگر حقوقی دریافت نخواهد کرد و معلوم نیست چه خواهد کرد. مردم امیدوارند که درآمد پایه بی قید و شرط ایجاد کنند، اما ترس ساده بیشتر گسترش می یابد و باعث پرخاشگری نسبت به هوش مصنوعی می شود. کامپیوترهای مدرن یاد گرفته اند مشکلاتی را حل کنند که همانطور که قبلا تصور می شد فقط توسط انسان قابل انجام است. آنچه مردم به آن اعتقاد داشته اند نیازمند دانش، تفکر استراتژیک و خلاقیت است که فقط در ذات انسان ها وجود دارد، از قبل می توان با هوش مصنوعی به انجام رساند. بنابراین چه چیزی در آینده یک انسان را از یک ماشین بی روح متمایز می کند؟

انسان.هوش مصنوعی.روبات