حسین امامی - دانشجوی دکترای فلسفه غرب دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران
بیژن عبدالکریمی - دانشیار گروه فلسفه، دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران، ایران
انشالله رحمتی - استاد گروه فلسفه، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران، تهران، ایران

عبارت نزد سروش، نه آبستن معنا، بلکه گرسنه معناست. معنا از جانب معارف غیر دینی در عبارت دمیده می شود و معرفت دینی به تمامی تابع و مستفاد از معارف غیر دینی است. رویکرد دادوستد میان متن مقدس و معارف بشری را صرفا به تاثیر معارف بشری بر متن مقدس و نیز عوامل تحول در معرفت دینی را تنها به معرفت مفهومی و متافیزیکی می کاهد. از دیگرسو استاد جوادی آملی با قراردادن عقل در جایگاه قسیم نقل و زیرمجموعه دین، دیوار میان عقل و دین و جداانگاری آنها که زیربنای رویکرد سروش در رابطه معارف برون متنی با فهم متن مقدس است را برمی دارد و تاثیرپذیری تفسیر متن مقدس از معارف برون متنی را موجب بشری و غیر دینی انگاشتن معرفت دینی نمی داند؛ زیرا معارف برون متنی مساوی با برون دینی نیست. در پرتو نگاه تطبیقی به دو طرف مقایسه می توان از نگاه طرفین فراتر رفت و بدیلی قابل دفاع تر از رابطه متن و معارف برون متنی عرضه کرد.

عبدالله جوادی آملی, عبدالکریم سروش, معرفت دینی, متن مقدس, معرفت بشری