محمد مویدی - دانشجوی دکتری شهرسازی دانشگاه علم و صنعت ایران

رودخانههای درون شهری به عنوان یکی از عناصر ساختاری و کریدورهای طبیعی شهری در فراهم کردن منابع زیست احیطی شهر نقش اؤثری داشته و از اکوسیستم شهرها نیز حفاظت مینمایند. ام در عین حال با توجه بهوضعیت طبیعی آنها و وجود مسیرهایی با پیچ وخم های گوناگون، دائم در حال تغییر مسیرند، وموجب فرسایش و در عین حال بازسازی لبه خود ایشوند.از اینرو رودخانههای شهری در طول تاریخ شکلگیری شهرها هموارادیریت انسانی شد اند تا ضمن کنترل جریان آب، از وقوع خسارات احتمالی جلوگیری و در برابر وقوع حوادث و سیلابهای احتمالی ایمن گردند.دراین خصوص لزوم حفظ و احیای اسیل رودخانههای شهری با توجه به ایمنی واانیت آنها برای ساکنین شهرها در برابر وقوع سیلابها، یکی از پراهمیت ترین اسائل شهری است،که نیازمند آن ایباشد تا فارغ از هرگونه نگا سلبی و تهدید کنند جریان طبیعی رودخانههای شهری، با یک نگاه اکولوژیکی، زیست احیطی، طراحانه و با بهر گیری از ویژگیهای عمومی و طبیعی رود خانهها ، آنها را از حالت تهدید به فرصت، برای محیطهای شهری بدل ساخت. لذا پایدارترین روش کنترل سیلاب و حفظ سلامت این رودخانهها به وسیله برنامهریزی همه جانبه و طراحی صحیح و پایدار محقق خواهد گردید و در این جهت حفظ و احیای عناصرو سیستم های طبیعی، بهر گیری از اکوسیستم های طبیعی و رفع نیازهای انسانی با توجه به افزایش سطح ایمنی و امنیت رودخانهها به ویژه در برابر سیلابها مورد اهمیت میباشد و در این خصوص طراحی شهری پایدار تاثیر بسزایی بر مدیریت و کنترل سیلابهای شهری دارد.

سیلاب، رودخانه های شهری، طراحی پایدار، کنترل