همایون اسلامی زاده - گروه شیمی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
اسداله محمدی - گروه شیمی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
سمیه محمدی - گروه شیمی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

در این پژوهش دو ترکیب باز شیف با نام های ۱- (۲-هیدروکسی بنزیلیدین)-۴- فنیل تیوسمی کاربازید (۲-HTSC) و ۱- (۳-هیدروکسی بنزیلیدین)-۴- فنیل تیوسمی کاربازید (۳-HTSC) سنتز و اثر بازدارندگی آن ها روی خوردگی فولادکربنی در محیط هیدروکلریک اسید ۱۵% بررسی شد. در این راستا اثر بازدارندگی این دو ترکیب به وسیلهی روشهای کاهش وزن، روشهای الکتروشیمیایی نظیر اسپکتروسکوپی امپدانس الکتروشیمیایی (EIS) و پلاریزاسیون، آنالیز میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، طیفسنجی پراش اشعه X (EDX) و ایزوترم جذب مورد بررسی قرار گرفت. غلظتهای ۵/۰، ۱، ۵/۱ و ۲ میلی مولار از بازدارنده بررسی شدند که بهترین نتیجه در غلظت ۵/۱ میلیمولار بهدست آمد. نتایج نشان داد که باز شیف ۳-HTSC درصد بازدارندگی بهتری نسبت به باز شیف ۲-HTSC دارد. نتایج حاصل از پلاریزاسیون نشان می دهد که بازدارنده های مورد استفاده به عنوان بازدانده مختلط عمل کرده و پتانسیل خوردگی را به طور چشمگیری جابه جا نمی کند. جذب بازارنده ها روی سطح فولاد از هم دمای جذب لانگمویر پیروی می کند و نتایج حاصل از پارامترهای ترمودینامیکی نشان از جذب فیزیکی-شیمیایی دارد. در حضور بازدارنده میزان جذب سطحی یونهای مهاجم کلراید بر بستر فلز به ترتیب برای بازدارنده ۲-HTSC و ۳-HTSC به ترتیب ۲۶% و ۷۴% کاهش یافت که ناشی از غالب بودن برهمکنشهای بهتر ۳-HTSC با بستر فلز در مقایسه با بازدارنده ۲-HTSC است.

بازدارنده خوردگی, شیف باز, سمی کاربازید, فولادکربنی, هیدروکلریکاسید