معصومه مختارپور - گروه شیمی فیزیک دانشکده شیمی دانشگاه تبریز
حمایت شکاری - گروه شیمی فیزیک دانشکده شیمی دانشگاه تبریز
محمدتقی زعفرانی معطر - گروه شیمی فیزیک دانشکده شیمی دانشگاه تبریز

حلالیت پایین داروها یکی از اصلی ترین معضلات و چالش های مهم صنعت داروسازی است که توسعه فرآورده های دارویی را با مشکلات و محدودیت-های فراوانی مواجه می کند. از سوی دیگر، انجام کارهای آزمایشگاهی زمان بر بوده و هزینه های زیادی بهمراه دارد. معرفی روش ها و مدل های ریاضی جهت تعیین بهترین حلال برای دارو از مهمترین مباحث می باشد که با کمترین هزینه و در مدت زمان کم بتوان مناسبترین حلال برای یک دارو را تعیین کرد. یکی از مسکن های پر مصرف ناپروکسن می باشد که حلالیت بسیار کمی در آب دارد و برای اینکه جذب بدن شده و اثر درمانی موردنظر را از خود نشان دهد می بایست به حالت محلول درآید. لذا بهره گیری از روش های افزایش حلالیت برای افزایش فراهمی زیستی این داروی کم محلول امری ضروری و اجتناب ناپذیر می باشد. در این مقاله برای اولین بار از حلال های اتکتیک عمیق بعنوان حلال های سبز جدید بعنوان کمک حلال برای افزایش حلالیت داروی ناپروکسن استفاده شده است. نتایج نشان می دهد حلالیت این دارو در این حلال ها افزایش یافته و بعلت سمیت کم و زیست تخریب پذیری، جایگزین های مناسبی برای حلال های آلی و مایعات یونی می باشند. همچنین کارایی مدل UNIFAC بعنوان یکی از بهترین مدل های پیش-بینی برای این سیستم ها بررسی شده است.

حلال های اتکتیک عمیق, ناپروکسن, حلالیت, UNIFAC