افزایش طول عمر شبکه حسگر بی سیم با استفاده از منطق فازی و الگوریتم ژنتیک

شبکه حسگر بی سیم، شبکه ای شامل صدها یا هزاران حسگر با محدودیت محاسباتی، انرژی و حافظه می باشد که وظیفه دریافت اطلاعات از محیط پیرامون خود، آنالیز، پردازش داده ها و نیز ارسال داده های حس شده به دیگر گره ها و یا ایستگاه پایه را بر عهده دارد. در این نوع شبکه ها گره های حسگر برای تأمین انرژی خود به باتری هایی با توان اندک وابسته می باشند. از آنجاییکه در این نوع شبکه ها، انرژی بهعنوان یک مسالهچالش برانگیز محسوب می گردد، استفاده از مدلهای خوشه بندی را می توان راهحلی برای غلبه بر این مشکل در نظر گرفت. در این نوشتار، با ترکیب منطق فازی و الگوریتم ژنتیک طول عمر شبکه حسگر بیسیم را افزایش دادهایم که با استفاده از منطق فازی بهترین گره هایی که قابلیت بالاتری از لحاظ انرژی،چگالی و مرکزیت آن نسبت به گرههای دیگر دارند را به عنوان کاندیدای سرخوشه به ایستگاه پایه معرفی می کنیم و سپسدر ایستگاه پایه با استفاده از الگوریتم ژنتیک مبتنی بر آشوب تعداد و محل سرخوشه ها، بهطور بهینه تعیین می شود. همچنین شبکه بهصورت ناهمگون عمل کرده که شامل چندین نوع گره با پارامترهای متفاوت است.

Keywords:

الگوریتم ژنتیک , خوشه بندی , شبکه حسگر بیسیم , منطق فازی